NOMAS voor anker bij Gibraltar

Eigenzinnige rots maakt zijn eigen weer

“Dit ga ik niet nog een nacht doen”, roep ik geïrriteerd. Opnieuw maakt de boot een zwieper en dreigen we bijna overboord te slaan. Toen we hier vanmiddag aankwamen, viel het nog mee. Nu is de deining niet alleen oncomfortabel, maar dreigt de ‘swell’ zelfs gevaarlijk te worden. Bovendien gaan we op deze manier wederom een doorwaakte nacht tegemoet. Net als op onze vorige ankerplaats waar we ook al voortdurend heen-en-weer werden geslingerd.

Als de boot weer zwaar slagzij maakt, ben ik het zat. “Start de motor”, zeg ik zonder tegenspraak te dulden. Normaal werkt het zo niet bij ons aan boord en doen we alles in goed overleg. Deze keer niet, maar ik merk dat er van Ankie geen tegenstand komt. “En de wind bij Gibraltar dan?”, werpt ze nog voorzichtig tegen. “Ach”, reageer ik, “dat kan nooit veel meer zijn dan hier”.

Sotogrande was een ramp

Na een paar minuten hebben we het anker binnen en verlaten we onze ankerplek bij het Spaanse Estepona. ‘Nice anchorage’, stelde de pilot nog. Nou, daar hebben we tot nu toe niets van gemerkt. Ook de beschutte plek bij de haven van het iets zuidelijker gelegen Sotogrande was een ramp. Keurig lagen we aan hogerwal met de kop in de westenwind, maar om onduidelijke redenen kwam de deining uit het oosten.

Inmiddels is het elf uur en de Middellandse Zee is gehuld in duisternis. Ontelbare lampjes fleuren de kust op en in de verte zien we het massieve rotsblok van Gibraltar. Ruim twintig mijl te gaan en we kunnen zelfs zeilen. Dat is dan weer mooi meegenomen, want tot nu toe hebben we weinig van een stabiele en betrouwbare wind gemerkt. Nee, ons avontuur op de ‘Med’ is niet gelardeerd met onvergetelijk mooie zeilmomenten.

Hoe dichter we bij ‘The Rock’ komen, des te meer wind we krijgen. Nu helaas recht op de kop. We zetten de motor bij, maar laten het grootzeil staan. Dat halen we straks wel binnen. Nu zorgt het in ieder geval voor enige stabiliteit en dat maakt het varen in de rommelige zee een tikje aangenamer.

Lopend naar het Verenigd Koninkrijk

Rond een uur of drie naderen we Gibraltar. Dreigend rijst de kalkstenen rots ruim vierhonderd meter boven ons uit. Voor degenen die zich moeilijk een voorstelling kunnen maken van deze bijzondere plek even wat encyclopedische informatie. Gibraltar is Brits overzees gebied gelegen in het zuiden van het Iberisch schiereiland; het enige stukje Verenigd Koninkrijk waar je vanuit een Europees land lopend naartoe kunt.

Belangrijkste bezienswaardigheid van het bijna zeven vierkante kilometer grote gebied is de dominante rots. Europa Point is het zuidelijkste puntje van het schiereiland. Als we daaromheen zijn, komen we in de baai waar we hopelijk een rustige ankerplek kunnen vinden.

Voordat het zover is, moet we nog even stevig aan de bak. Onaangekondigd trekt de wind aan en krijgen we vlagen van meer dan dertig knopen over ons heen. Alsof een föhn op volle kracht ons haar in de krul wil blazen. Hoezo, reven in de luwte van de rots. Het lijkt eerder alsof de wind juist op dit plekje al zijn frustratie kwijt wil. In ieder geval maken de windvlagen het ons knap lastig.

Met moeite slagen we erin het grootzeil te bergen. Tegelijk vragen we ons af wat ons straks te wachten staat als we het sinistere gesteente voorbij zijn en de westenwind vrijspel heeft door de Straat van Gibraltar. Zonder dat ik het laat merken slaat de twijfel toe over mijn resolute beslissing van een paar uur eerder.

Europa Point ronden is een eitje

Langzaam komt de vuurtoren dichterbij en nadat we nog een paar keer een windvlaag van meer dan dertig knopen over ons heen hebben gekregen, zakt de wind even plotseling in als hij is gekomen. Europa Point ronden is aanmerkelijk minder heftig dan we hadden verwacht. Zelfs de golven vallen mee.

NOMAS voor anker bij Gibraltar
Lome bewegingen van de boot wiegen ons bijna in slaap.

Als we even later de baai indraaien, valt de wind compleet weg. Tussen de afgemeerde zeeschepen door manoeuvreren we naar een beschut ankerplekje voor de kust van La Linea. Windstil en een nauwelijks merkbare deining.

Hoe is het mogelijk? Nog geen half uur geleden werden we bijna platgeslagen. Nu liggen we hier rustig achter het anker en maakt de boot lome bewegingen die ons straks in een aangename slaap zullen wiegen. Opnieuw heeft ‘The Rock’ getoond dat hij zich niets aantrekt van weerberichten. ‘Solid as the Rock’. Het is duidelijk wie hier de dienst uitmaakt.


Ankie en Cees

Ankie en Cees van Dijk
Ankie en Cees van Dijk.

Onderweg naar bekende en onbekende bestemmingen. Ankie en Cees van Dijk reizen, ontdekken en bloggen.

Lees meer…


Advertentie

NOMAS nieuwsflits

Blijf op de hoogte van onze belevenissen en ontvang gratis tips over onze trips.


Advertentie



Meer berichten

  • Laatste trip met de camper

    Elburg.

    Terug in Nederland wacht een aantal klussen aan de camper. Ook maken we een trip langs het water en brengen we een bezoek aan Middelburg, rijden we naar Oudenbosch en Stampersgat en dwalen we door Elburg. Dan breekt het moment aan waarop we, met bloedend hart, onze camper verkopen. Tegelijk betekent dat de start van…

    Lees meer…


  • Van Rocroi naar Thorn

    Thorn

    In het historische Rocroi maken we een wandeling rond de oude vestingwerken. Daarna rijden we door naar het Limburgse Ittervoort en bezoeken we Thorn, het witte dorpje. Daarmee sluiten we onze tweede camperreis van 2023 af. Tijd om nieuwe plannen te maken. Als we Troyes achter ons laten vragen we ons af of we deze…

    Lees meer…


  • In Troyes raken we niet uitgekeken

    Troyes

    Dat is echt een stad die je niet links moet laten liggen als je in de buurt bent, was ons gezegd. Daarom besluiten tijdens het laatste deel van onze zomerreis een tussenstop te maken in het Noord-Franse Troyes. Dat blijkt in alle opzichten een prima keuze. Deze stad is een bezoek meer dan waard. Ook…

    Lees meer…


  • Langzaam langs de Loire

    Kasteel in Saumur

    Langs de Loire kun je prachtig fietsen, luidde het advies van onze vrienden. En vergeet vooral die mooie wijnen niet, voegden ze daaraan toe. Na enig wikken en wegen besluiten we niet via Bretagne en Normandië terug naar Nederland, maar de befaamde Franse rivier te volgen. Dat blijkt in alle opzichten een uitstekende keuze. Na…

    Lees meer…


advertentie


2 reacties op “Eigenzinnige rots maakt zijn eigen weer”

  1. Guy Dhondt avatar
    Guy Dhondt

    Hoi Cees, spannend verhaal. Wat ik evengoed niet begrijp in jouw verhaal is dat je de ankerplaats verliet in Estepona….ligt toch na Gibraltar en al op de Midd. Zee? Of waren jullie al terug op weg naar Portimão?

    Verder alles ok met jullie? Momenteel genieten van een lekker zonnetje in Breskens, dinsdag is het al weerom gedaan met de pret. Groeten. Guy & Ingrid

    1. Cees van Dijk avatar

      Ha Guy,
      We waren op weg naar nieuwe bestemmingen in de ‘Med’, maar hadden, voordat we bij Estapona voor anker gingen, al besloten weer terug te gaan. We gaan verder naar het westen. Hartelijke groet, Ankie en Cees.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.