‘Niet zeuren, gewoon gaan’

Bij Culatra voor anker.


Jaren geleden, we hadden net ons eerste kajuitbootje bemachtigd, vonden we een klein haventje aan de Eem. Voor wie minder bekend is in dit gebied, dit riviertje stroomt van Amersfoort naar de Randmeren. Of andersom. Onze vaar- en zeilervaring was nog minimaal, maar we droomden van verre bestemmingen. Alle verhalen van wereldzeilers verslonden we, uren tuurden we naar zeekaarten of bladerden we in pilots en almanakken. En nu we een boot met een heuse kajuit hadden, behoorden lange tochten tot de mogelijkheden. Dachten we.

Het kwam er toen niet van. Zodra we op de buitenboordmotor de haven uitvoeren, moesten we eerst een hinderlijke beweegbare brug nemen, daarna werden we soms bruut de kant ingedrukt door een vrachtschip en bijna aan de monding van de rivier moesten we dan nog om een pontje heen manoeuvreren.

Zodra we eindelijk het open water van het Eemmeer voor ons zagen, spoedden we ons naar de Dode Hond, om de rest van de dag mijmerend bij het eiland door te brengen. Meestal vonden we het te hard waaien om met ons bootje – we hadden gerede twijfel aan de zeewaardigheid van de oude zeilsloep en aan de zeevastheid van de bemanning – het ruime water op te gaan. Van overnachten in het kale minikajuitje kon geen sprake zijn, vond mijn vrouw en ik kon daar niets tegenin brengen. Aan het einde van de dag tuften we dus weer terug.

Uiteindelijk werd het allemaal beter. Er kwam een groter bootje, toen nog een iets grotere en zo ging dat met enige regelmaat door. Ook ons vaargebied paste zich geleidelijk aan. Immers, we bleven dromen van een avontuurlijk tocht naar een exotische bestemming.
Na flink wat mijlen, enige schade en een beetje schande konden we die droom realiseren en meerden we na een prachtige tocht af in een Zuid-Europese haven. Tocht lonkte ook daar weer de horizon. Die lichte onrust blijft blijkbaar altijd bestaan.

Veel zeilers kennen dat gevoel en willen op zoek naar het onbekende; slechts enkelingen voegen de daad bij het woord. Een aantal van hen trof ik onlangs tijdens onze jaarlijkse ‘uitzwaaidag’ in Loosdrecht. Het was een gemêleerd gezelschap. Zeilers op leeftijd die voor onbepaalde tijd vertrekken, gezinnen met kinderen die een rondje Atlantic gaan maken en jonge mensen die er een jaartje tussenuit gaan om zich na terugkeer weer op hun carrière te storten.

Eén ding hebben ze gemeen: ze maken hun droom waar. Of, zoals één van de deelnemers het treffend verwoordde: ‘Je moet er niet over zeuren. Als je het echt wilt, moet je gewoon gaan’.

Deze column verscheen eerder in Zeilen.


Ankie en Cees

Ankie en Cees van Dijk
Ankie en Cees van Dijk.

Onderweg naar bekende en onbekende bestemmingen. Ankie en Cees van Dijk reizen, ontdekken en bloggen.

Lees meer…


Advertentie

NOMAS nieuwsflits

Blijf op de hoogte van onze belevenissen en ontvang gratis tips over onze trips.


Advertentie



Meer berichten

  • Laatste trip met de camper

    Elburg.

    Terug in Nederland wacht een aantal klussen aan de camper. Ook maken we een trip langs het water en brengen we een bezoek aan Middelburg, rijden we naar Oudenbosch en Stampersgat en dwalen we door Elburg. Dan breekt het moment aan waarop we, met bloedend hart, onze camper verkopen. Tegelijk betekent dat de start van…

    Lees meer…


  • Van Rocroi naar Thorn

    Thorn

    In het historische Rocroi maken we een wandeling rond de oude vestingwerken. Daarna rijden we door naar het Limburgse Ittervoort en bezoeken we Thorn, het witte dorpje. Daarmee sluiten we onze tweede camperreis van 2023 af. Tijd om nieuwe plannen te maken. Als we Troyes achter ons laten vragen we ons af of we deze…

    Lees meer…


  • In Troyes raken we niet uitgekeken

    Troyes

    Dat is echt een stad die je niet links moet laten liggen als je in de buurt bent, was ons gezegd. Daarom besluiten tijdens het laatste deel van onze zomerreis een tussenstop te maken in het Noord-Franse Troyes. Dat blijkt in alle opzichten een prima keuze. Deze stad is een bezoek meer dan waard. Ook…

    Lees meer…


  • Langzaam langs de Loire

    Kasteel in Saumur

    Langs de Loire kun je prachtig fietsen, luidde het advies van onze vrienden. En vergeet vooral die mooie wijnen niet, voegden ze daaraan toe. Na enig wikken en wegen besluiten we niet via Bretagne en Normandië terug naar Nederland, maar de befaamde Franse rivier te volgen. Dat blijkt in alle opzichten een uitstekende keuze. Na…

    Lees meer…


advertentie


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.