Kleine roggen uit de Middellandse Zee.

Zit er nog leven in de Middellandse Zee?

Al sinds we onze NOMAS hebben afgemeerd in de jachthaven van Sant Carles de la Rapita vragen we ons af wat er achter de grijze muren van dat vierkante betonnen gebouw gebeurt waar wij vanuit onze kuip op uitkijken.

Visafslag Sant Carles de la Rapita.
Fotograferen van de aangevoerde vis wordt niet op prijs gesteld.

Bij een biertje in het clubhuis van de haven vertelt een Engelse zeiler – by the way, het zijn vrijwel allemaal Engelsen hier – dat het de plaatselijke visafslag betreft. Zeker de moeite waard om een kijkje te gaan nemen, voegt hij er nog aan toe, want je kunt het hele proces van aanvoer tot veilen en afvoer gadeslaan. Oh ja, er is ook nog een bar, maar daar verkopen ze geen vis.

Ondermaatse vis

In IJmuiden ben ik weleens op de visafslag geweest. Ik kan me nog herinneren dat ik daar half in de nacht werd verwacht, omdat afslaan van vis nu eenmaal in alle vroegte gebeurt. Zo niet in Sant Carles. Daar meren de schepen pas tegen het einde van de middag af. Maar dan is het ook gelijk een drukte van belang op de kade.

Krabbetjes, bakken vol
Krabbetjes, bakken vol worden er aangevoerd.

Als ik een beetje rondscharrel tussen de vissers die hun vangst lossen en de vis op de lopende band zetten, valt me op dat er nauwelijks grote exemplaren in de plastic kisten liggen. Nu ben ik geen kenner, maar het begrip ‘ondermaatse vis’ komt wel in me op.

Fotograferen verboden

Zodra ik wat foto’s van de aangevoerde vis wil maken, wordt me snel te verstaan gegeven dat bezoekers zich op gepaste afstand moeten ophouden. Een paar forse tikken op mijn arm, een gebaar. “Achter het hek”, klinkt het in het Catalaans. Ineens valt me op dat zelfs op een van de boten een fors plakkaat is bevestigd dat duidelijk maakt dat fotograferen verboden is.

Kijken mag, maar liever niet te dicht bij komen.
Kijken mag, maar liever niet te dichtbij komen.

Weer terug aan boord tik ik ‘visstand Middellandse Zee’ in op Google en er verschijnen talrijke krantenberichten bij de zoekresultaten waarin de zorgelijke toestand van het mariene milieu aan bod komt. Zo schreef de NRC in 2014:

“De Middellandse Zee is sterk overbevist en sinds 1990 is daarin geen enkele verbetering opgetreden. Het Europese visserijbeleid heeft er gefaald. Dat concludeerden Griekse visserijbiologen vorige week in het wetenschappelijke tijdschrift Current Biology.

De vissoort heek, die in mediterrane landen veel gegeten wordt, is er het slechtst aan toe. Sinds 1996 wordt er van de vis 8 tot 11 keer zoveel gevangen als op de lange termijn houdbaar is. Sinds 2010 blijken alle negen onderzochte vissoorten overbevist; gemiddeld wordt er 3 tot 5 keer te veel gevangen. De minst ongunstige cijfers zijn voor sardine.”

Toch vinden de biologen, aldus de krant, niet dat de visserij moet stoppen. Uit hun simulaties blijkt dat de visstand verbetert als er minder, en oudere vis gevangen wordt. Daarom adviseren ze consumenten geen vis te kopen die eruit ziet alsof ‘ie nog flink kan groeien. Nu begrijp ik waarom niet op prijs werd gesteld dat ik op de visafslag liep te fotograferen. Ook snap ik waarom veel kisten met vis waren afgedekt met een doek of zeil.

Visafslag Sant Carles de la Rapita
‘Koop geen vis die er uitziet alsof ‘ie nog flink kan groeien’, adviseren biologen.

Enkele dagen later kijk ik met andere ogen naar de vis die wordt aangeboden op de plaatselijke vismarkt. Inderdaad, geen grote exemplaren. Behalve de tonijn, die mag er wezen. Dus laten we daar maar een stevige plak van afsnijden.


Ankie en Cees

Ankie en Cees van Dijk
Ankie en Cees van Dijk.

Onderweg naar bekende en onbekende bestemmingen. Ankie en Cees van Dijk reizen, ontdekken en bloggen.

Lees meer…


Advertentie

NOMAS nieuwsflits

Blijf op de hoogte van onze belevenissen en ontvang gratis tips over onze trips.


Advertentie



Meer berichten

  • Laatste trip met de camper

    Elburg.

    Terug in Nederland wacht een aantal klussen aan de camper. Ook maken we een trip langs het water en brengen we een bezoek aan Middelburg, rijden we naar Oudenbosch en Stampersgat en dwalen we door Elburg. Dan breekt het moment aan waarop we, met bloedend hart, onze camper verkopen. Tegelijk betekent dat de start van…

    Lees meer…


  • Van Rocroi naar Thorn

    Thorn

    In het historische Rocroi maken we een wandeling rond de oude vestingwerken. Daarna rijden we door naar het Limburgse Ittervoort en bezoeken we Thorn, het witte dorpje. Daarmee sluiten we onze tweede camperreis van 2023 af. Tijd om nieuwe plannen te maken. Als we Troyes achter ons laten vragen we ons af of we deze…

    Lees meer…


  • In Troyes raken we niet uitgekeken

    Troyes

    Dat is echt een stad die je niet links moet laten liggen als je in de buurt bent, was ons gezegd. Daarom besluiten tijdens het laatste deel van onze zomerreis een tussenstop te maken in het Noord-Franse Troyes. Dat blijkt in alle opzichten een prima keuze. Deze stad is een bezoek meer dan waard. Ook…

    Lees meer…


  • Langzaam langs de Loire

    Kasteel in Saumur

    Langs de Loire kun je prachtig fietsen, luidde het advies van onze vrienden. En vergeet vooral die mooie wijnen niet, voegden ze daaraan toe. Na enig wikken en wegen besluiten we niet via Bretagne en Normandië terug naar Nederland, maar de befaamde Franse rivier te volgen. Dat blijkt in alle opzichten een uitstekende keuze. Na…

    Lees meer…


advertentie


Eén reactie op “Zit er nog leven in de Middellandse Zee?”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.