Na een week in Duinkerke zijn we het wel een beetje zat. De naargeestige boulevard maakte ons depressief en de nabijheid van de zware industrie zorgde voor een ware aslaag op de boot.
Belgische zeiler
Was het dan allemaal kommer-en-kwel? Nee, dat zeker niet. Leuke contacten gelegd, een geanimeerde avond doorgebracht met medezeilers en kennis gemaakt met een uitermate voorkomende Belgische zeiler die zelfs om half zes zijn kooi uit kwam om ons te laten afvaren. In Boulogne zou hij ons opnieuw verrast doen staan, maar daarover later meer.
Toch zijn we blij dat we eindelijk weer varen. Na de uitdiepende depressies die de laatste dagen ons deel waren, voelt de zon als een ware zegen. Op naar Boulogne-sur-Mer. Veel wind is er niet, maar dat maakt ons niet uit; we kunnen weer buiten spelen.
Esparanto
Onder een stralend blauwe hemel lopen we aan het begin van de middag Boulogne aan. Volgens de almanak en de pilot zou het hier gecompliceerd zijn, maar ook nu weer blijkt het in de praktijk reuze mee te vallen. Af en aan varende vissersboten zouden volgens de pilot voor onrustige nachten zorgen. Welnu, daar hebben we weinig van gemerkt. En wist u dat in 1905 het eerste Esparanto-wereldcongres werd gehouden? Nee, wij ook niet.
We worden in keurig Engels met een charmante Franse tongval welkom geheten en een uur later zijn we op pad naar de oude burcht. Als we er dan toch zijn, willen we ook zoveel mogelijk zien. En het is de moeite waard. Mocht u dus ooit Boulogne aandoen, neem dan zeker de moeite om een biertje te gaan drinken op een terrasje in de oude, ommuurde wijk.
Geef een reactie