Cabo da Roca, verder westelijk kun je niet

Zeker, er ligt nog een hele oceaan voor je als je verder naar het westen wilt, maar Cabo da Roca in Portugal is het uiterste westelijke puntje van het Europese continent. Drie keer is de Nomas langs die enorme rots gevaren. Nu sta ik voor het eerst bij de vuurtoren en kijk ik uit over de klippen waar de golven woest tegenaan beuken.

Gevaarlijke plek

Met moeite kunnen de bezoekers van deze fameuze plek zich staande houden. Harde wind – het waait hier altijd flink – blaast de toeristen die net uit de bus stappen bijna de zee in. Een gevaarlijke plek dus. Dat hadden wij ook al ervaren toen we hier in 2006 langs zeilden op weg naar het zonnige zuiden. Vijf jaar later, op de terugweg naar Nederland, spookte het hier  behoorlijk. Vorig jaar keken we opnieuw met ontzag naar de kaap. Die keer gedroegen wind en golven zich voorbeeldig, maar de passage van de kaap bleef een indrukwekkend moment.

Westelijke punt

Cabo da Roca, dertig kilometer ten westen van Lissabon,  betekent letterlijk ‘rotskaap’. De Romeinen noemden de kaap ‘Promontorium Magnum’ (Grote Rots). Het is niet alleen de meest westelijke punt van het Europese deel van Portugal en van het Europese vasteland, maar ook van het Euraziatische continent. De weg naar de 140 meter hoge kaap voert door Azóia, dat zich trots het meest westelijke dorp op het Europese continent noemt. Voor degenen die al bezig zijn met het plannen van een route naar het zuiden: de coördinaten zijn 38°47 noorderbreedte en 9°30 westerlengte.

Vierkante vuurtoren op Cabo da Roca

Sinds 1772 staat er al een 22 meter hoge, vierkante stenen vuurtoren, de Farol do Cabo da Roca, op de rots. Elke 18 seconden geeft hij vier witte lichtflitsen (0,3 seconden aan; 2,7 sec uit; 0,3 sec aan; 2,7 sec uit; 0,3 sec aan; 2,7 sec uit; 0,3 sec aan; 8,7 sec uit. Het licht is 26 zeemijl zichtbaar. Het was destijds de eerste echte vuurtoren van Portugal die niet zoals veel andere torens, in of op bestaande gebouwen is verrezen.

Ondanks de geografische betekenis van Cabo da Roca is de vuurtoren hier minder belangrijk voor zeelieden dan de lichten van Cabo Carvoeiro, verder in het noorden bij Peniche, of Cabo Raso verder in het zuiden. Daarom werd de vuurtoren lange tijd verwaarloosd. Pas in 1897 werd er een zogenaamde fresnellens geïnstalleerd. In 1980 volgde een aansluiting op het elektriciteitsnetwerk. Hoewel het licht in 1990 werd geautomatiseerd, is er nog steeds een bemanning van enkele vuurtorenwachters. De toren is eigendom van de Portugese marine en niet voor het publiek toegankelijk.

Beruchte weg

Vrienden hadden ons herhaaldelijk gewaarschuwd voor de gevaren van de kaap. Niet alleen kunnen hier verevelende winden waaien, ook de slingerende weg naar Cabo da Roca is berucht. Bij motorrijders is de route populair, maar menige ‘biker’ heeft zich hier vergist in de haarspeldbochten en heeft de tocht naar de kaap niet kunnen voltooien. Als wij ons voorzichtig naar het westen begeven, is het rustig op de weg en kunnen we zelfs de auto even aan de kant zetten om van het uitzicht te genieten.

Certificaat voor de toeristen

De kaap is een drukke toeristische attractie met een grote parkeerplaats voor de drommen toeristen die hier in het hoogseizoen naar toe komen. In het restaurant annex souvenirwinkel is ook een postkantoor, waar je een certificaat kunt kopen dat aantoont dat je op deze plek bent geweest. Wij volstaan dit keer met een foto en blijven nog geruimte tijd met ontzag naar de tegen de rotsen opspattende golven kijken. De Aziatische toeristen om ons heen hebben er geen idee van, maar wij weten hoe het is om daar in de diepte op een bootje te vertoeven.

Dichtregel

Voor degenen die zich afvragen wat er op het monument staat: “Cabo da Roca: Onde a terra se acaba e o mar começa” (hier eindigt het land en begint de zee), een regel van de Portugese dichter Luís de Camões.

Cabo de São Vicente

Het uiterste zuidwestelijke puntje van het Europese vasteland, Cabo de São Vicente. Ook een indrukwekkende plek. Daar ga ik zeker nog een stukje aan wijden.

Inspiratie tijdens de schrijfweken

Een andere kijk op plaatsen, gebeurtenissen of objecten levert vaak verrassende invalshoeken op. Daarom is dit is ook één van de onderwerpen waar we tijdens onze schrijfweek ruimschoots aandacht besteden. Als je, net als ik, zeilen en schrijven leuk vindt, overweeg dan een Schrijfvakantie in Portugal. Je zult zien, dat je zeiltochten er een extra dimensie door krijgen.