Nadat we vrienden in Ulldecona hebben bezocht, zetten we via Figueres koers naar het vissersdorpje Llançà in het noorden van Catalonië. Vandaag rijden we een bijzondere route die gaat over de N260, een van de meest spectaculaire kustwegen van de noordelijke Costa Brava in Spanje. Deze weg, ook wel de Eje Pirenaico genoemd, slingert langs de ruige kustlijn van de Middellandse Zee tussen Llançà en het grensdorpje Banyuls-sur-Mer in Frankrijk.

Azuurblauw water en rotsachtige uitlopers

Als we Llançà voorbij rijden, kijken we achterom naar dit charmante dorp met zijn witgekalkte huizen en kleurrijke vissersbootjes. Llançà bestaat eigenlijk uit twee dorpen: Port de Llançà aan de kust met zijn gezellige boulevard, en het historische centrum iets meer landinwaarts. Het contrast tussen het azuurblauwe water en de rotsachtige uitlopers van de Pyreneeën is hier al direct zichtbaar – een voorbode van wat ons te wachten staat op deze route.

Hier begint de N260 vrij rustig, maar al snel merken we dat we regelmatig de voet van het gaspedaal moeten halen. Niet alleen vanwege de scherpe bochten die voor ons opdoemen, maar ook omdat het uitzicht steeds opnieuw onze aandacht opeist. Aan de linkerkant rijzen de bruinrode rotsen van het natuurpark Cap de Creus op, aan onze rechterkant glimt de Middellandse Zee in tinten van turkoois tot diepblauw.

Llançà, ons vertrekpunt in Spanje

Al direct wordt duidelijk waarom de Costa Brava (ruige kust) zo wordt genoemd wordt – de contrasten tussen het helderblauwe water en de ruige rotsformaties zijn werkelijk spectaculair.

Zonder twijfel is de N-260 een van de mooiste kustwegen van Europa, perfect geasfalteerd en goed onderhouden. Vorig jaar reden we dezelfde route met de camper. Voor de chauffeur was dit behoorlijk uitdagend. Parkeren in de dorpjes lukte niet. Ook bij de verschillende uitkijkpunten konden we de camper niet kwijt. Op een aantal plekken waren de parkeerplaatsen alleen toegankelijk voor personenauto´s.

Costa Brava: panoramische uitzichten

Dit keer hebben we dat probleem niet. Ongeveer halverwege stoppen we bij een uitkijkpunt dat niet op de toeristische kaarten staat, de Mirador de les Àligues (het Adelaarsuitzichtpunt). Hier kunnen we in alle rust genieten van een panoramisch uitzicht over de kustlijn.

Ons draagbare kooktoestel kunnen we in de auto laten, want de harde wind maakt het onmogelijk om water te koken. Die stevige wind is kenmerkend voor dit deel van de Costa Brava. Toen we hier een aantal jaren geleden met onze boot voeren, werden we soms ook verrast door een meer dan stijce bries. Die maakte het ronden van de verschillende kapen lastig.

Bij Cap de Creus komen wind en zee samen

Een kleine omweg brengt ons naar het natuurpark Cap de Creus, het meest oostelijke punt van het Iberisch schiereiland. Hier waait de wind door onze haren terwijl we voorzichtig over de rotsachtige paden lopen.

In het bezoekerscentrum kun je een kaart krijgen met routes die specifiek geschikt zijn voor mensen die wat meer tijd nodig hebben of minder mobiel zijn. Vriendelijke medewerkers zullen je ongetwijfeld de beste plekken wijzen om de unieke rotsformaties te bewonderen. Vergeet niet voldoende water mee te nemen en een hoed te dragen. Zelfs op bewolkte dagen kan de Mediterrane zon in combinatie met de bijna altijd aanwezige wind verraderlijk zijn.

In Colera staat de tijd stil

Na een korte stop rijden we verder naar Colera, een klein dorpje dat zich perfect leent voor een korte tussenstop. Het centrale plein, Plaza Mayor, is autovrij en omringd door cafés waar voornamelijk lokale bewoners komen.

In het lokale postkantoor heeft een kleine maar fascinerende expositie over de geschiedenis van dit grensdorp tijdens de Spaanse Burgeroorlog. Dit is een interessant deel van de geschiedenis dat vaak over het hoofd wordt gezien in reisgidsen.

Helaas hebben we, vanwege ons strakke reisschema, geen tijd om de tentoonstelling te bezoeken. Wel nemen we ons voor om hier nog eens terug te komen. Bijvoorbeeld om de route van noord naar zuid te rijden. Onze ervaring leert dat je dan steeds weer nieuwe vergezichten ontdekt.

Op een van deze uitkijkpunten staat een informatiebord dat vertelt over de geschiedenis van deze kustlijn. Niet alleen de natuurlijke schoonheid maakt deze route bijzonder, ook haar verleden is interessant. Tijdens de Spaanse Burgeroorlog was dit een belangrijke route voor Republikeinen die het Franco-regime ontvluchtten. 

het water is zo helder is dat je de vissen kunt zien zwemmen

De ‘Ruta del Exilio’ (Ballingschapsroute) kruist hier de N260. Even voorbij Colera passeren we een bescheiden monument dat herinnert aan de duizenden vluchtelingen die deze gevaarlijke route over de Pyreneeën naar Frankrijk namen.

Vervolgens kronkelt de weg verder langs inhammen waar het water zo helder is dat je de vissen kunt zien zwemmen. In de verte doemen rotseilandjes op uit de zee. Golven spatten uiteen in witte schuimkoppen. Bij Cala Tamariua, een fotogenieke baai, stoppen we opnieuw. Lang kunnen we hier niet blijven, want we moeten door.

Eindbestemming ‎⁨Banyuls-sur-Mer⁩

Onderweg stoppen we in Portbou. Eigenlijk zijn we al in Frankrijk, maar alles is nog steeds doordrenkt van de Catalaanse cultuur. Het treinstation van Portbou, gebouwd in 1929, is een architectonisch juweeltje en herinnert aan de tijd dat dit een belangrijke grensovergang was.

Onze auto parkeren we bij het Monument voor Walter Benjamin, een ontroerend eerbetoon aan de Duitse filosoof die hier in 1940 zelfmoord pleegde terwijl hij probeerde te ontsnappen aan het naziregime. Je kunt een wandeling maken die via een tunnel leidt naar een glazen constructie die uitkijkt over de Middellandse Zee.

De N260 heeft ons vandaag langs een van de meest adembenemende kustroutes van Europa geleid – een tocht van nauwelijks 20 kilometer die ons heeft getrakteerd op een caleidoscoop aan indrukken.

Als we na deze nieuwe kennismaking met het ruige deel van de Costa Brava in ons hotel in ‎⁨Banyuls-sur-Mer⁩ aankomen, bereiden we het tweede deel van onze reis voor. Daarvoor ligt het startpunt in Grasse, in de Franse Provence.

Al een paar jaar hebben we ons voorgenomen de Route Napoleon in Frankrijk te verkennen. Dat gaan we dus doen. Maar eerst alle indrukken van onze schitterende tour langs de ruige, desolate kust van de Costa Brava verwerken.