Over het antwoord op de vraag wanneer we voor het laatst in Hoorn zijn geweest, ontstond enige discussie, maar uiteindelijk werden we het erover eens dat het in de zomer van 2012 moet zijn geweest. Na zeven jaar meren we weer af in de historische stad.
Afgelopen weken hebben we, na een verblijf van een week in Sneek, verschillende plekken op het IJsselmeer verkend. Soms is alles bij het oude gebleven, een andere keer vallen ons de veranderingen op. Zo is in Stavoren het ’bakkertje op de hoek’ verdwenen. Bij de nieuwe supermarkt zijn er flink wat ligplaatsen bijgekomen en kondigt de uitbater van de watersportwinkel annex benzinepomp aan dat hij zijn zaak komend najaar gaat sluiten. Jammer, want de service die hij en zijn vrouw verlenen is nog van een ouderwetse kwaliteit.
Lege gasfles
Dat zal ik toelichten. Op zaterdagavond tegen zes uur blijkt dat onze beide gasflessen uitgeput zijn. Op dat moment liggen we voor anker in de kom bij het gemaal. Even snel vers gas halen zit er niet in. Geen probleem hoor, zegt de vriendelijke mevrouw van Jachttechniek Henk van der Pol, de winkel die dus gaat sluiten. Bel maar even als je er aan komt, voegt ze er nog aan toe.
Hoewel er een stevige wind staat, bedenk ik mij geen moment, zet de bijboot overboord en roei naar de kant. Met de lege gastank in mijn rugzak snel ik in de looppas richting Van der Pol. Gelukkig gaat de brug over de sluis pas open als ik er net over ben. Enigszins hijgend arriveer ik bij de winkel. Vijf minuten later keer ik met een gevulde fles terug aan boord.
Onrustige nacht
Die nacht verloopt behoorlijk onrustig, want de toenemende westenwind blaast precies de kom in. Met de details zal ik de lezer niet lastig vallen, maar voor ons is het voldoende reden om de volgende dag de beschutting van de nabijgelegen buitenhaven van Marine Stavoren op te zoeken.
Niet alleen liggen we hier rustig, we kunnen ook nog naar het zwembad. Was dat er al toen we hier een aantal jaren geleden aanlegden? Ja, verzekert Ankie. Hier hebben de kinderen nog gezwommen nadat we uit Denemarken kwamen. Weet je wel, die vakantie waarin we in vijf weken zes weken regen hebben gehad.
Jan Pietersz. Coen
En hoe was het in Hoorn? Prima toeven, net als vroeger. Was die vriendelijke havenmeester er toen ook al? Dat kunnen we ons niet meer herinneren. Het warme welkom dat we nu krijgen en de ‘goede reis’ als we weer vertrekken, zullen ons bijblijven.
Viel ons verder nog iets op? Ja. Rond het standbeeld van Jan Pietersz. Coen was het opmerkelijk druk. Ik kan me niet herinneren dat het standbeeld van de omstreden VOC-bestuurder in het verleden zo vaak op de foto ging.
Geef een reactie