Op tijd in St. Vaast

Na een paar prachtige dagen in Honfleur ontkomen we er niet meer aan, we moeten door als we voor het einde van onze vakantie in Cherbourg willen zijn. En nog een tussenstopje willen maken in St. Vaast.

Zeilvrienden hebben ons verzekerd dat we dit plaatsje niet mogen overslaan tijdens onze tocht langs de Normandische kust. We nemen hun adviezen graag ter harte, dus slaan we aan het rekenen. De haven van St. Vaast is namelijk alleen rond hoogwater te bereiken. Ben je te vroeg dan is ankeren de enige optie om te wachten totdat de sluis weer open gaat. Als je te laat bent trouwens ook.

Rede van Le Havre

Het tijdstip van vertrek uit Honfleur hebben we in ieder geval goed berekend, want als we de sluis naderen – die staat rond hoogwater open – kunnen we bijna gelijk doorvaren. Daarna wacht ons een koude ochtend met slecht zicht en volop schepen die op de rede van Le Havre voor anker liggen.

In de loop van de dag knapt het weer een beetje op, maar wind staat er nauwelijks. Voortdurend houden we onze voortgang in de gaten. Immers, te vroeg bij St. Vaast is niet zo’n probleem, maar aankomen als de sluis weer dicht is tot het volgende hoogwater vinden we minder geslaagd.

Droogvallend Tatihou

Aan het einde van de middag naderen we onze eindbestemming en, hoe is het mogelijk, we zien een paar jachten die in de weer zijn om hun anker op te halen. Op dat moment komen er ook een paar vissersbootjes uit de haven. De sluis staat dus open! Inderdaad, we kunnen zo doorvaren, vinden een plekje en een half uur laten zitten we aan ons aperitiefje.

Wachten tot we kunnen zien hoe de omgeving er uitziet bij laagwater kunnen we helaas niet. In ieder geval is dat een goede reden om hier nog eens terug te komen en de oestervelden te aanschouwen. Wel hebben we een fraai uitzicht op het eilandje Tatihou. En hoe het er uitziet als u te laat (of te vroeg bent) toont onderstaande foto.