Zo’n tien jaar geleden kwamen we hier aan na een wilde tocht vanuit Vlissingen. Koud, nat en moe na een week slecht weer. Zeebrugge. Niet bepaald een plek die je hoog op het lijstje van favoriete bestemmingen zet. Toch geeft het ook nu een kick om langs de hier afgemeerde oceaanreuzen te varen.

Zondagavond zijn we rond een uur of elf door de sluizen van IJmuiden gevaren. Even sloeg de schrik ons om het hart toen de sluismeester liet weten dat onze marifoon ernstig stoorde. Dat bleek niet aan onze installatie te liggen, want toen we ons bij de  verkeersbegeleiding in Hoek van Holland meldden, werden we luid en duidelijk ontvangen.

Zeilen tot Zeebrugge

Aan het einde van de middag komen we aan in Zeebrugge. Doorvaren, zoals we eerder van plan waren, zou kunnen, maar we zijn het eigenlijk een beetje zat. Het ritme van slapen en waken hebben we nog niet goed te pakken. Bovendien, we hebben vakantie en Oostende Radio waarschuwt voor zware onweersbuien. Later vernemen we dat het in Nederland op sommige plekken noodweer is geweest.

Vroeg te kooi

Zodra we dus vastliggen aan de gastensteiger bij de Royal Belgian Sailing Club (www.rbsc.be) vragen we een passerend Belgisch echtpaar de weg naar een goed restaurant. ‘Awel, dat hebben we hier niet’. Dat maakt alles dus een stuk eenvoudiger. Gewoon aan boord eten en vervolgens vroeg te kooi.

Na een verkwikkende nacht varen we de volgende morgen onder een blauwe hemel en een warme zon weer naar buiten. We passeren een enorm containerschip, maar verder is het eigenlijk opmerkelijk rustig in de haven.

Zeilen. Dat doen we de hele dag. Met een matig windje lopen we toch gemiddeld een knoop of vijf aan de wind. Heerlijk. Dit is zoals we ons een zeilvakantie voorstellen.