Wakker worden als de zon langzaam uit de zee omhoog komt. Dat gebeurt als we in Santa Pola naar buiten kijken. Langzaam zien we een koperrode bol verschijnen. Tegelijk gaat de temperatuur snel omhoog. Vandaag willen we naar La Peza, zo’n dertig kilometer voor Granada. Tijdens de rit vergapen we ons aan het steeds ruiger en droger wordende landschap. Alsof we door een woestijn rijden.
Om negen uur zijn we klaar voor vertrek. Vandaag wacht ons een rit van ruim 350 kilometer. Ons doel is La Peza. Dat is een dorpje dat, volgens de beschrijving, nog geen 1500 inwoners telt. Erg spectaculair schijnt het niet te zijn, maar het ligt fraai geplakt tegen de kale bergen van de uitlopers van de Sierra Nevada in Andalusië. En er is een aantrekkelijke camperplaats vanwaar je uitzicht hebt over de vallei en het dorp. We zijn benieuwd.
Voorbij Murcia wordt het landschap kaler en stoffiger. Alles ziet er na een bloedhete zomer uitgedroogd uit. Toch ontwaren we her en der nog wat sinaasappelbomen. Ook de oersterke olijfbomen doen het hier zichtbaar goed. Verder naar het zuiden zien we af en toe de befaamde rotswoningen. Verder is het eenzaam en verlaten. Dorpjes zien we niet. Langs de weg is er soms een ‘nederzetting’ met een restaurant en een benzinestation.
Uitdagende weg naar La Peza
Enkele tientallen kilometers voor Granada verlaten we de snelweg en rijden we het binnenland in. Na de brede en tamelijke vlakke weg is dit even wennen. Hoewel de weg prima is onderhouden zorgen de aan weerszijden oprijzende rotswanden voor een extra spannende dimensie. Ook de stijging en daling is hier een stuk forser. Tel daar de vele bochten bij en de laatste kilometers naar La Peza mogen op zijn minst uitdagend worden genoemd.
Een kilometer of zeven voor La Peza rijden we over de dam bij het stuwmeer. Adembenemend mooi. Ruig, kaal en groenblauw water. Volgens onze speciale app voor camperaars kun je hier op de nabijgelegen parkeerplaats overnachten. Er staat hier niemand en we vinden we het te spannend om hier te blijven. Daarom rijden we door naar het dorp in de hoop de nodige boodschappen te kunnen doen. Dat deze gedachte wat optimistisch is, weten we dan nog niet.
Hoop op een schadevrije doorgang vervlogen
Als we het dorp naderen, is het uitkijken geblazen. Eén verkeerde afslag en je raakt vast in de nauwe straten. Komen we daar met onze camper in terecht dan is alle hoop op een schadevrije doorgang vervlogen. Gelukkig heeft de lokale overheid gezorgd voor duidelijke bewegwijzering en na een laatste steile helling draaien we de camperplaats op. Er is ruimte voor zeventien campers, maar als alle plekken bezet zijn, wordt het wel erg krapjes.
Vanaf onze ‘staanplaats’ hebben we een fraai uitzicht over het dorp. Hier vind je niet de zo bekende witte huisje die zo kenmerkend zijn voor sommige delen van Andalusië. Wel staat er een oude kerk aan het centrale pleintje en op een heuvel zijn de restanten te zien van een middeleeuws kasteel.
Wachten bij de supermercado
Nee, indrukwekkend is het dorp niet, maar dat maakt de camperplaats er niet minder aantrekkelijk door. Als we aan het einde van de middag wat levensmiddelen willen inslaan, moeten we even extra geduld oefenen. De supermercado zou volgens iemand die ons vriendelijk de weg wijst om vijf uur de deuren weer openen, maar tijd is in deze regionen een rekbaar begrip. Daarom wachten we geduldig bij een fonteintje waar ijskoud water uit stroomt.
Even later heet de uitbater van de supermarkt ons welkom. Achter hem aan schuifelen we naar binnen. Snel wordt duidelijk dat ons begrip van een supermarkt niet overeenkomt met hetgeen er hier onder wordt verstaan. Omvangrijk is het aanbod bepaald niet. Wat fruit en een paar blikken ‘kant-en-klaar’ stallen we uit op de toonbank. Als we duidelijk maken dit dit al onze inkopen zijn, maakt de winkeleigenaar een optelsom op een notitieblok; een kassa ontbreekt. Net als een pinautomaat. Gelukkig hebben we nog wat ‘cash’.
Zoektocht naar de bakkerij
Na onze inkopen bij de supermarkt willen we nog een bezoek brengen aan de bakker, maar dat mislukt. Aan twee jongelui vagen we de weg naar de pannedaría. Vriendelijk leggen ze ons uit hoe we die kunnen vinden. Helaas we slagen er niet in de plaatselijke bakker te vinden in de wirwar van smalle, steile straatjes. Een biertje dan maar? Helaas er is slechts één kroeg open en daar is het grootste deel van de lokale bevolking al neergestreken. Alle acht stoelen op het terras zijn bezet.
Dan maar terug naar de camper om met een biertje in de hand uit te kijken over het dorp dat zich koestert in de laatste zonnestralen. Zodra de zon achter de berghelling is verdwenen zakt de temperatuur snel. Binnen is het nog behoorlijk warm en vanuit de cabine van onze rijdende huisje hebben we een prachtig uitzicht over La Peza waar steeds meer lichtjes worden ontstoken.
IJskoud begin van de dag
Volgens sommige camperaars die hier eerder zijn geweest zouden de blaffende honden in het dorp je de hele nacht uit de slaap houden. Zeker, de beesten deden hun best. Net als de haan in het kippenhok net beneden de camperplaats. Voor ons was het niet storend, maar als je ’s nachts de slaap niet kunt vatten, gaat dat geblaf en gekraai natuurlijk wel irriteren.
Nadat we vers water hebben getankt en de vuilwatertank hebben geleegd – de voorzieningen zijn hier uit de kunst – vertrekken we richting Osuna. Bij het stuwmeer maken we nog even een tussenstop om een paar foto’s te maken. Zodra we de camper uit stappen worden we bijna geveld door de kou. Anders dan gisterochtend is het hier ijskoud. Onze korte broek en poloshirt zijn duidelijk niet berekend op de temperaturen in de bergen op dit tijdstip. Als we verder rijden zetten we zelfs de kachel van onze kampeerwagen even aan.
Vooral het eerste deel van onze route vandaag is indrukwekkend. In de verte zien we de toppen van de Sierra Nevada. Ook hier, in de uitlopers van het gebergte, kan het soms behoorlijk steil zijn. Hellingen van 7 procent zijn geen uitzondering. Langzaam kruipen we achter een vrachtwagen omhoog. Bergafwaarts proberen we zoveel mogelijk op de motor te remmen.
In de loop van de ochtend klimt de temperatuur weer naar de 25 graden. We staat er een stevige wind die de camper af en toe flink doet schudden. Als we dichter bij Osuna komen wordt het landschap vlakker en minder afwisselend. Des te aangenamer is de verrassing als we in het stadje arriveren en dwalend door de smalle en soms steile straten van de ene verbazing in de andere vallen. Inspiratie genoeg voor een nieuw bericht op ons reisblog.
Geef een reactie