Onlangs zag ik in een regionale krant een opmerkelijk bericht. De schipper van een zeiljacht was bekeurd, omdat hij tijdens mist op de Waddenzee niet voor anker was gegaan. Gebruikmakend van zijn radar had hij zijn weg vervolgd.
Officier van Justitie
En dat mag niet. Althans, niet op de Waddenzee. Dit gebied behoort namelijk nog tot de binnenwateren van Nederland en daar is varen tijdens mist voorbehouden aan de beroepsvaart, aldus de in het artikel geciteerde Officier van Justitie. De schipper kreeg een bekeuring; zijn jacht was immers niet uitgerust met een professionele radar en een bochtaanwijzer.
Maar de schipper berust niet in zijn lot, zo meldt de krant, en laat de zaak voorkomen. Bij het ter perse gaan van deze editie van Zeilen was de uitspraak nog niet bekend, maar we volgen de ontwikkeling op de voet.
Ten anker komen
Is er dan een regel die zegt dat pleziervaart tijdens slecht zicht niet mag varen? Ja, die is er. Artikel 6.29 van het BPR, het Binnenvaart Politie Reglement, schrijft namelijk voor dat een schip op de in bijlage 9 van het reglement genoemde wateren alleen mag varen als het vaart op de radar. Inderdaad, dat deed de schipper ook, maar hij maakte daarbij geen gebruik van een radar die voldoet aan de eisen die worden gesteld aan een radar voor de binnenvaart. Het alternatief? Vastmaken of ten anker komen en wachten tot het zicht verbetert.
Op zee
Anders zijn de regels op zee. Daar mag een jacht tijdens mist wél op de radar varen. Niet omdat het nadrukkelijk is toegestaan, maar vanwege het ontbreken van een verbod. Zelf werd ik afgelopen zomer langs de Normandische kust regelmatig overvallen door dichte tot zeer dichte mist. Cherbourg liepen we aan zonder dat we de havenhoofden konden zien. Geen pretje moet ik toegeven, maar door gebruik te maken van de radar, AIS en de marifoon werd het risico naar mijn mening redelijk ingeperkt. Bovendien hadden we geen andere keuze.
Goed zeemanschap
Nu kun je discussiëren over de vraag of ten anker komen aan de rand van een vaargeul op de Waddenzee veiliger is dan doorvaren met behulp van een radar. Ook al is dit een niet voor de binnenvaart goedgekeurd apparaat. Dat staat echter los van de regels van het BPR.
Interessant is in dit verband de regel van ‘Goed zeemanschap’. Stel dat de schipper het vanuit dit oogpunt verstandiger en veiliger vindt om, turend op zijn radarscherm, door te varen dan in een druk bevaren geul ten anker te komen. Ik ben benieuwd naar het oordeel van de rechter. En naar uw mening.
Deze column verscheen eerder in Zeilen (september 2013).
Geef een reactie