In het verleden hebben we vaak met een druppel aan de neus en blauw van de kou aan de boot gewerkt. Dit keer was het in Sant Carles de la Rápita een waar genoegen om de handen uit de mouwen te steken. Aantrekkelijke temperatuur en alles werkte mee. Zodoende houden we nog wat tijd over om op onderzoek te gaan in de omgeving en belanden we in La Galera op een pottenbakkersfestival.

Dorpje van niks

Dat is nou zo leuk aan dit deel van Catalonië. Als je een stukje het binnenland inrijdt, kom je door verstilde dorpjes die ineens bruisen van de aciviteit. Zoals La Galera, een dorpje van niks, maar de zondagochtend dat wij er verzeild raken zijn de straten gevuld met kraampjes.

Pottenbakkersfestival

Met verbazing slaan we de drukte op de parkeerplaats gade. Hoewel de dag nog maar net is begonnen, begeven hele families zich naar het hart van het dorp waar de meest uiteenlopende keramische producten te koop zijn. Onze ogen uitkijkend scharrelen we langs de kraampjes.

Echt handwerk in La Galera

Hoogtepunt van de tocht door de smalle straten van het dorp is de demonstratie van de pottenbakker. Nee, hij komt niet uit het dorp maar uit Andalusië. Enthousiaste vent die duidelijk plezier beleeft aan zijn vakwerk. Met bewondering kijken we hoe hij uit een klomp natte klei een sierlijke vaas of een degelijk pot vervaardigd.

Ongekende variatie

Vazen, borden, bloemen, zelfs complete keramische dorpjes zijn er uitgestald. Sommige voorwerpen kleurrijk beschilderd, andere in een sobere en simpele uivoering. Twee keer maken we de rondgang door het dorp, maar uiteindelijk komen we niet tot een aankoop. Zo’n kwesbaar voorwerp overleeft vast de vliegreis terug naar Nederland niet, vrezen we.

Koffie en croissants

Ons bezoek sluiten we af met een onvervalste cortado, zo’n sterk kopje koffie met melk. En dat we in het met tl-buizen verlichte etablissement onze zelf meegebrachte croissants nuttigen is voor niemand hier een probleem. Ook dat is Catalonië.