Aan de wind zeilen naar Urk

Dagenlang waait er al een koude noordelijke wind. Volgens de weermannen en -vrouwen komt daar voorlopig geen verandering. Toch besluiten we naar de boot te gaan en een paar dagen aan boord te blijven. Dat pakt boven verwachting goed uit als we koers zetten naar Urk.

Voordat we onze eerste zeiltocht van het seizoen kunnen maken, moeten we de zeilen nog aanslaan. Uit ervaring weten we dat de genua weinig problemen oplevert, maar voor het grootzeil hebben we echt een windstil uurtje nodig.

Na een weekend vol sociale momenten, staan we op een vroege maandagochtend klaar om het grootzeil te hijsen. Als het een beetje meezit zijn we binnen een uur klaar. En het zit mee, want voor koffietijd zijn we klaar om los te gooien en kan de eerste zeiltocht van het seizoen beginnen. Urk wordt onze bestemming.

Op naar Urk

Aanvankelijk is Enkhuizen onze bestemming. Tenminste, als de wind ons niet in de steek laat. Eenmaal onderweg blaast een licht briesje ons steeds verder naar het oosten. Als we vandaag ons ankerplekje bij het Zuiderzeemuseum willen bereiken, zijn we nog wel een poosje onderweg. Tijd om de koers te verleggen richting Urk.

Voor zover we ons kunnen herinneren, is een bezoek aan Urk minstens 25 jaar geleden. Aan het einde van de middag passeren we de havenhoofden en zien we de lange kade die vrijwel verlaten is. Aan het begin ligt een coastertje, aan het einde een binnenschip. Daartussen is meer dan voldoende ruimte voor onze NOMAS.

Echte kibbeling

Nog maar net liggen we vast of de havenmeester meldt zich. Hij maakt ons wegwijs in het nieuwe betaalsysteem. Op de stroomzuilen staat een QR-code. Die scan je met je telefoon, je betaalt met je telefoon en even later krijg je een e-mail met een code voor de wifi en het sanitair. En dat sanitair is klasse. Modern en schoon.

Urk bezoeken is niet compleet zonder een visje. Zelfs op maandag is dat hier geen probleem. En hier bakken ze nog echte kibbeling, van kabeljauw. Of was het toch pollak?