Enige jaren geleden stoven we met een noodgang – althans voor ons gevoel – van zuid naar noord langs de Nederlandse kust. Koud, nat en vermoeid voeren we ter hoogte van IJmuiden toen we met enige tussenpozen merkwaardige obstakels tussen de golven zagen opdoemen. Ineens schoot ons te binnen dat er op die plek werd gewerkt aan de realisatie van een windmolenpark.
’t Ging allemaal goed en we voeren met een flinke boog om het gebied heen. Later realiseerden we ons dat we er gewoonweg niet aan waren gewend dat, met uitzondering van de vaarroutes en een paar platforms, je op de Noordzee niet langer ongestoord kunt zeilen. Een soortgelijke ervaring had ik jaren later toen we met een klein bootje van IJmuiden overstaken naar Lowestoft. De stevige zuidwestelijke wind dwong ons steeds verder af te vallen en we dreigden te verdagen tussen de enorme windgeneratoren die samen het Amaliapark vormen.
Op de terugweg volgden we een wat meer zuidelijke route en moesten we uiteindelijk onze koers verleggen vanwege de veiligheidszone rond een platform. Nadat we ook die hindernis hadden genomen, werden we in de vroege ochtend overvallen door dichte mist, terwijl we wisten dat er in de nabijheid een flink aantal zeeschepen voor anker lag.
In het zicht van de haven moesten we nog een keer flink uitwijken voor een vissersschip dat een onverwachte manoeuvre uitvoerde en dreigden we daardoor in de comfortzone van een tanker te komen. Kortom, het was een enerverende tocht.
En de drukte op de Noordzee zal zeker niet minder worden, zo is ook de verwachting van de deskundigen bij Rijkswaterstaat. Op dit moment wordt daar hard gewerkt aan allerlei veranderingen rond ankergebieden en vaargeulen (zie het artikel in de volgende editie van Zeilen).
Ook plannen voor de aanleg van nieuwe windmolenparken verkeren in een vergevorderd stadium. Zeilers die straks langs de kust willen scharrelen, zullen naar verwachting wat minder last hebben van onverhoedse scheepsbewegingen. Degene die wil oversteken naar Harwich, Lowestoft of een andere bestemming aan de Engelse oostkust krijgt echter te maken met de nieuwe routes die binnen de IMO, de International Maritime Organization, zijn vastgesteld. Op 1 augustus is het zover. Dan ligt er nieuwe betonning.
Die windmolenparken komen er ook, maar waarschijnlijk niet voor 2020. Laten we dus genieten van de ruimte. Zolang het nog kan.
Deze column verscheen eerder in Zeilen nr. 6 – 2013
Geef een reactie