Even lijkt het weer ons minder goed gezind, maar in de zon en uit de wind is het aan de kust prima uit te houden. Dat merken we als we in Moraira arriveren. Vandaar maken we een tussenstop in Albir en staan we een paar dagen in Pego. Via een prachtige bergroute belanden we in Ballus waar de bijna gratis camperplaats langzaam volstroomt.
Als we Geldo achter ons laten, zetten we koers naar Pego. Vorig jaar stonden we hier ook op de gratis camperplaats. Toen waren maar drie of vier van de beschikbare plaatsen bezet. Nu staat het er vol en sluiten we achteraan. Net als een stuk of tien andere campers.
Parkeerplaatsen zijn er genoeg rond het parkje met de speelplaats, maar niet alle omwonenden zijn blij met de komst van zoveel campers, merken we als we een paar dagen later weer in het stadje zijn. Daarover straks meer. Voor nu staan we er goed en kunnen we in alle rust plannen maken voor het vervolg van onze trip.
Rust aan de kust
Dat wordt Moraira, hoewel we verwachten dat het in deze kustplaats wel erg druk zal zijn. Als we aankomen op de enorme parkeerplaats aan de rand van het dorp blijkt het met de drukte mee te vallen. Opmerkelijk, want we horen verhalen over een stortvloed aan campers die in de kuststreek zijn neergestreken. Wij vinden een plekje vlakbij Family Park, een mini-pretpark dat in deze tijd van het jaar nog gesloten is.
Hoewel we vaak in de omgeving zijn geweest, hebben we Moraira nog nooit verkend. Daar brengen we nu verandering in en we maken een lange wandeling langs het strand, over de boulevard en door het park. In het hoogseizoen zal het hier ongetwijfeld een drukte van belang zijn. Nu is het rustig, maar zeker niet uitgestorven.
Halfnaakte, dronken Engelsen
Onze volgende bestemming is camperplaats Costa Blanca in l’Alfas del Pi. Dat is bekend terrein voor ons. Meestal is er hier geen plaats in het winterseizoen, maar gelukkig kunnen wij er nog een weekje terecht. Het is bijna een traditie, dus ook nu fietsen we naar Altea en maken we samen met honderden Spanjaarden een wandeling naar de vuurtoren.
Ook rijden we op onze ‘vouwfietsen met ondersteuning’ naar Benidorm waar we onze ogen uitkijken. Zelden hebben we zoveel halfnaakte, zwaar getatoeëerde dronken Engelsen bij elkaar gezien. Sommige kroegen zijn overbevolkt. Overal vloeit de drank rijkelijk. Vooral de uitgaansgelegenheid waar een wulpse danseres het publiek vermaakt is in trek. Let wel: het is nog ruim voor de middag.
Gelukkig is het op de camperplaats in l’Alfas del Pi een stuk rustiger. Daar bereiden we ons voor op de wandeling naar de vuurtoren. Dat doen we op zondagmorgen samen met tientallen Spaanse families. Blijkbaar is dit ook voor hen het gebruikelijke uitje. Na het voltooien van de tocht naar ‘el faro’ wacht ongetwijfeld een uitgebreide lunch met vrienden en familie.
Policia local in actie
Voor een bezoek aan onze zoon rijden we een paar dagen later weer naar Pego. Ook nu is de officiële (gratis) camperplaats volledig bezet. Daarom besluiten we achteraan te sluiten in de hoop dat er nog een plekje vrij komt. Dat is helaas niet het geval. Geen probleem, denken we. Fout. Volgens omwonenden mogen wij en andere campers niet dwars in de parkeervakken staan. Hoewel er meer dan genoeg ruimte is, wordt toch de policia local ingeschakeld. Die verzoekt ons niet alleen te vertrekken, maar komt ook met een aantrekkelijk alternatief.
Zo belanden we bij de plaatselijke begraafplaats waar volop parkeerruimte is. ‘Krijgen we daar geen problemen’, vragen we aan de twee agenten. Die verzekeren ons dat we daar rustig kunnen staan. Er zijn immers geen omwonenden die klagen. Ze hebben gelijk; we hebben geen wanklank gehoord.
Geen plek in Alpatro
Alpatro staat hierna op ons lijstje. Dit dorpje ligt in de bergen op nog geen twintig kilometer van Pego. Volgens de recensies die we in verschillende apps zien is vooral de route er naartoe enigszins uitdagend, zeker voor een camper. Dat valt allemaal mee, maar je moet geen haast hebben.
Op de gratis camperplaats aan de rand van het dorp is voor ons geen plek meer, dus zetten we de camper iets verderop in de straat. Van druk verkeer is geen sprake en we verwachten niet dat we op problemen zullen stuiten. Veel is er in het dorp niet te beleven, maar een wandeling door de nauwe, en soms steile straatjes, is de moeite waard. In het enige café van het dorp drinken we een gezellig biertje, waarna we ons opmaken voor de volgende etappe.
Achter de stuwdam
Op een vroege zondagmorgen rijden we over de CV700 richting Ballus. Ook nu weer voert de kronkelige weg ons door een adembenemend mooi landschap. Nog geen uur later arriveren we op de camperplaats net achter de stuwdam. Deze plek vormt een prima uitvalsbasis voor wandelingen en fietstochten, maar wij willen vooral een paar dagen vakantie houden.
Net als in Moraira valt de drukte hier wel mee. Anders dan we hadden verwacht van een plek als deze is er nog ruimte genoeg, Gratis is het niet, want je moet op het vijfhonderd meter verderop gelegen gemeentehuis drie euro betalen voor een overnachting. Wil je gebruik maken van de elektriciteit dan kost dat vier euro extra. Naast de camperplaats is het zwembad, maar dat is in deze tijd van het jaar nog gesloten.
Opnieuw koers naar Pego
Zoals we ons hadden voorgenomen, doen we een paar dagen lekker rustig aan. ‘s Morgens wandelen we naar het gemeentehuis van het dorpje om aan onze financiële verplichtingen te voldoen en halen we een stokbrood bij de bakker. Ook fietsen we nog naar het stuwmeer en rijden we een stukje over het fietspad langs het riviertje.
Als we na een paar dagen lekker zijn bijgekomen, zetten we koers naar Pego waar we dit keer wel een plekje bemachtigen op de officiële camperplaats. ‘s Avonds kijken we onze ogen uit tijdens een van de processies die tijdens deze Semana Santa worden gehouden, maar daarover meer in ons volgende blog.
Geef een reactie