In sneltreinvaart naar Hellevoetsluis

Op de ankerplek bij het Stoommuseum in Medemblik waait het drie dagen stevig uit het zuidwesten. Zodra we een noordelijk windje krijgen, besluiten we naar het zuiden te zeilen. Volgens de weersverwachting staat er de komende dagen een oostelijke wind. Daar willen we van profiteren. Hellevoetsluis is onze bestemming en als de wind doet wat ‘ie belooft gaan we daar in een sneltreinvaart naartoe.

Als we vroeg in de morgen het anker lichten en richting Enkhuizen varen, staat er al een frisse noordwestelijke bries. Vlak voordat we bij de ingang naar de kom bij het Zuiderzeemuseum zijn, trekt de wind zelfs aan tot 27 knopen. Gijpen laten we uit ons hoofd; een stormrondje blijkt meer gepast.

Van Enkhuizen naar Durgerdam

Bij de sluis hebben we geluk, we kunnen direct de kolk in varen. Als we er aan de zuidzijde weer uitvaren, lijkt het wel alsof we in een andere wereld terechtkomen. Vlak water en aanzienlijk minder wind. Even vrezen we zelfs dat we op de motor verder moeten richting Durgerdam.

Daar willen we voor anker gaan om de volgende dag de Oranjesluizen te passeren. Dan is het nog een paar uur varen tot IJmuiden. In Seaport Marina kunnen we ons voorbereiden op de zeiltocht naar Stellendam. Degelijk plan, maar het pakt anders uit.

Zoals verwacht draait de wind niet alleen, maar neemt ook de kracht af. Zo hard als het aan het begin van de dag ging, zo langzaam gaat het nu. Ach, we hebben de hele dag de tijd en als we bij Durgerdam voor anker gaan, is het wel lekker als het niet zo hard meer waait.

Flinke velden fonteinkruid

Aan het einde van de middag proberen we een geschikte plek te vinden, maar dat valt tegen. In de baai voor het dorp is het op veel plekken ondieper dan we dachten. Ook is, anders dan de weermannen en -vrouwen hadden gemeld, de wind behoorlijk aangetrokken.

Bovendien zien we ook hier flinke velden fonteinkruid. Met de ervaringen van een paar weken geleden nog vers in ons hoofd besluiten we geen risico’s te nemen. Daar besluiten we via de Schellingwouderbrug en de Oranjesluizen het IJ op te varen en te overnachten bij WSV Aeolus in Amsterdam. Dat laatste blijkt een gouden greep.

Drukte bij de Schellingwouderbrug

Voor het zover is, moeten we nog even een hindernis nemen. Bij de brug liggen flink wat zeiljachten te wachten. Niet zo vreemd, want de Schellingwouderbrug draait niet tussen ’s middags vijf en zes uur. Wij maken vast naast een Frans zeiljacht, een aluminium bak van 17 meter.

In de sluis is echt genoeg plaats voor iedereen

Als de brug open gaat, stuiven de jachten in de richting van de sluis. Ook onze Franse buurman is bang dat hij te laat komt. Net als die huurboot met een Duitse bemanning. Zouden die mensen echt niet weten dat de sluis geduldig is en er voor iedereen een plekje is?

Dwars in de sluis

Wat we hadden voorzien gebeurt. Zodra onze Fransen de kolk binnenvaren gaat het gas eraf en een moment later liggen ze dwars in de sluis. Ternauwernood kunnen we voorkomen dat ze ons anker en onze preekstoel eraf varen. Die snelvarende Duitsers zijn minder gelukkig als de kont van het Franse jacht langs het glimmende polyester schaaft.

Na dit avontuur verheugen we ons op een rustige avond bij WSV Aeolus. Vaak zijn we hier langs gevaren, maar nooit durfden tussen de twee palen op de golfbreker bij de ingang te varen. Nu gaan we dit avontuur wel aan. Op de steiger staat de havenmeester van dienst ons al op te wachten.

Bitterballen bij WSV Aeolus

Oh, of we de boot nog even willen omdraaien. Voor de veiligheid moeten de jachten met de kop in de richting van de uitgang liggen. Met een modelmanoeuvre slaagt Ankie er in de NOMAS in de gewenste richting te krijgen. Nu vinden we het tijd voor een biertje. Dat staat koud, verzekert de havenmeester ons.

Even later zitten we inderdaad bij het clubhuis aan een fris biertje. Ook krijgen we een portie bitterballen geserveerd en wordt er een schaaltje chips op tafel gezet. Over gastvrije ontvangst gesproken. Mocht je ooit een ligplaats in Amsterdam zoeken, bespreek dan een plaatsje bij WSV Aeolus. In alle opzichten een aanrader.

Van IJmuiden naar Stellendam

Na een wat onrustige nacht – we liggen immers in Amsterdam – varen we de volgende dag in ruim drie uur naar IJmuiden. In Seaport Marina is ruim voldoende plek. Eerlijk gezegd hadden we niet anders verwacht, want zolang deze jachthaven bestaat, hebben we nog nooit gezien dat alle ligplaatsen bezet zijn.

Om zeven uur de volgende ochtend zetten we koers richting Stellendam. Er waait een aardige wind uit het oosten tot noordoosten en met vol zeil stuiven we naar het zuiden. Soms geeft de gps ruim 8 knopen aan. Met deze snelheid zijn we ruimschoots op tijd in het Slijkgat. Daar zullen we het laatste stukje tot de sluis op de motor moeten doen.

Oversteek van de Maasmond

Bij de oversteek van de Maasmond is het spitsuur. Keurig melden we ons bij de MN1 en dan begint het. Van alle kanten komen schepen, op de marifoon (kanaal 3, sector Maasmond) is het een drukte van belang. Verschillende keren worden we opgeroepen om onze koers te verleggen.

Uitgerekend op dat moment valt de wind een beetje weg. Met de motor bij willen we zo snel mogelijk weg uit deze heksenketel. Zonder kleerscheuren beginnen we daarna aan het laatste stuk van onze eerste zeiltocht op zee sinds drie jaar.

Stranding in het Slijkgat

In de media hebben we verschillenden huiveringwekkende berichten gelezen over strandingen in het Slijkgat. Geen opbeurend nieuws als je juist daar doorheen moet. Voor de zekerheid roepen we Verkeerspost Ouddorp op (kanaal 25). Volgens de man aan de andere kant van de lijn is er niets aan de hand als we maar zoveel mogelijk het midden van de vaargeul aan houden.

Veilig bereiken we de sluis die net opengaat als we er aan komen. Ook hier zijn er schippers die veel haast hebben en belanden ze dwars in de sluiskolk. Aansluiten? Daar doen we niet aan. Ik lig, en de rest zoekt het maar uit, schijnen sommige schippers te denken.

Welkom bij WSV Helius in Hellevoetsluis

Ook dit avontuur loopt weer goed af en ’moe, maar voldaan’, zoals dat heet, knopen we vast aan een moerboei net net westen van Hellevoetsluis. Heerlijk om even bij te komen.

Na een verkwikkende nachtrust gaan we naar WSV Helius waar de havenmeester ons al staat op te wachten. Hier blijven we voorlopig. Vakantie houden en de sociale contacten aanhalen. En de boot ontdoen van zout, wassen, boodschappen en misschien eindelijk weer eens tijd voor een goed boek. Oh ja, wij zijn vol lof over WSV Aeolus, maar de gastvrijheid van WSV Helius mag er ook zijn.