Als je in Jerez de la Frontera bent, moet je sherry proeven, was ons gezegd. Daar ontkomen we niet aan, want als we ons melden bij de camperplaats van La Morada del Sur krijgen we een glaasje aangeboden. Na een bezoek aan de levendige stad rijden we naar rustige Rota. Daar vinden we een gratis plek vlakbij het strand.
Goed, die sherry dus. Laten we het er op houden dat je het heel lekker vindt of absoluut niet. Nadat we voorzichtig aan ons welkomstdrankje hebben genipt, stellen we vast dat we tot die laatste groep behoren. Sherry is duidelijk niet aan ons besteed. Misschien moet je het leren drinken, zoals iemand ons adviseerde. Zou kunnen, maar wij gunnen ons de tijd niet en houden het bij een goed glas wit of rood. Soms met een uitschieter naar rosé.
Bodega’s in Jerez de la Frontera
Dat we geen liefhebber van sherry zijn, weerhoudt ons er niet het epicentrum van deze regionale wijn te bezoeken. Vanaf de camperplaats kunnen we prima op de fiets naar het centrum van de stad. Over vrijwel de gehele afstand van ruim vier kilometer is een fietspad aangelegd en voor Spaanse begrippen is het vlak. Mocht je geen fietsen hebben dan is de bus een geschikt alternatief. Die stopt namelijk voor de deur.
In Jerez de la Frontera zijn tientallen bodega’s van wijnproducenten uit de regio. Tip Pepe – zijn standbeeld staat op de openingsfoto hierboven – is waarschijnlijk één van de beroemdste, maar ook het in Nederland bekende Sandeman komt hier vandaan. Hoewel wij geen liefhebber zijn van sherry – volgens de overlevering een Engelse van verbastering van Jerez – willen we toch een bezoek brengen aan een fameuze bodega van Tio Pepe. Helaas is er pas aan het einde van de middag een rondleiding voor anderen dan Spaans sprekenden. Jammer, maar dan laten we dit maar schieten.
Tapas of menu del dia
Er valt nog zoveel te zien in deze stad, dat we geen tijd willen verspillen. Ook willen we iets eten en drinken op een van de talloze terrassen die de stad rijk is. Nemen we tapas of kiezen we voor een menu del dia? Dit keer kiezen we voor dat laatste en we worden opnieuw niet teleurgesteld als we een weliswaar eenvoudige, maar smakelijke maaltijd van drie gangen krijgen voorgeschoteld, inclusief een drankje. En dat voor een bedrag waar je in Nederland amper een kopje koffie met een gebakje voor hebt.
Na deze uitgebreide lunch dwalen we nog een paar uur door de stad die tijdens de Moorse overheersing op de grens lag van het christelijke en het Moorse gebied. Vandaar de toevoeging ‘la Frontera’. Tijdens een wandeling door het historisch centrum komt de eeuwenoude geschiedenis weer tot leven. Zo is er het Alcazar, een van oorsprong Moorse vesting, met in de toren de ‘camera obscura’ van waaruit je een 360 graden-blik kunt werpen over de stad.
Dressuurschool, kathedraal en museum
Ook de moeite waard is een bezoek aan de Fundación Real Escuela Andalusia del Arte Ecuestre, de Spaanse dressuurschool die in 1973 werd gesticht. Tickets voor de anderhalf uur durende dressuurshow zijn hier te bestellen. Dan is er nog de uit de 12e eeuw daterende Catedral de Nuestro Señor San Salvador die je zeker in het programma moet opnemen. Veel bezoekers van Jerez vinden de San Miguel kerk mooier dan de grote kathedraal. Het moet gezegd, de gevel is indrukwekkend en het interieur bevat tal van fraaie details.
Dit overzicht van bezienswaardigheden is zeker niet volledig. Zo zijn we niet bij het Museo Arqueológica Municipal, het archeologisch museum geweest. Ook hebben we Mercado Central de Abastos, de markt, niet bezocht, net zomin als het klokkenmuseum in het Palcio del Tiemp en La Cartuja, het Kartuizerklooster uit de 15e eeuw dat zo’n vijf kilometer buiten de stad ligt.
Aan het strand in Rota
Na ons bezoek aan het bruisende Jerez zoeken we rust van Rota op. Deze stad ligt op slechts 35 kilometer van Jerez aan de noordkant van de baai van Cádiz. Twee keer eerder zijn we hier met de NOMAS, onze boot, geweest en we hebben hier destijds het smakelijkste stuk tonijn gekocht dat we ooit hebben geproefd.
Op loopafstand van het strand vinden we een plek die volgens onze informatie vol zou moeten staan met campers. Tot onze verrassing is er nog ruimte genoeg. Heerlijk rustig, strand en zee vlakbij en een fietspad naar het centrum van Rota voor de deur.
Op de fiets naar Rota
Even is er onzekerheid of je op deze verzorgde camperplaats moet betalen voor een overnachting of niet. Voor de zekerheid kopen we voor vijf euro een kaartje bij de betaalautomaat, maar volgens een Engelse medecamperaar die we de volgende dag spreken is dat niet nodig. “Nobody pays, there is no control”. Dat nemen we dan maar aan. Dus de tweede nacht staan we voor niks op een aangrenzende camperplaats die nog beter beschut is tegen de stevige noordwestenwind en dichter bij het strand ligt.
Op de fiets is het nog geen halfuur naar het historisch centrum van Rota. Daar dwalen we door de smalle straatjes, nemen we een kijkje bij de jachthaven waar we ooit onze zeilboot hebben afgemeerd en gaan we op zoek naar net zulke mooie tonijn als we een paar jaar geleden op de markt hebben bemachtigd.
Rota is geen internationale toeristische bestemming; in de zomermaanden bezoeken vooral inwoners van de regio de zandstranden die zich uitstrekken over een lengte van ruim 16 kilometer.
In alle opzichten is het een aanrader. Naast de historische gebouwen, het centrum vol winkels en restaurants en de prachtige stranden is er de lange boulevard die uitnodigt tot eindeloos flaneren. Of gewoon op een bankje gaan zitten en uitkijken over de Atlantische Oceaan. Ook kun je vanuit Rota met de veerboot naar Cadiz. Voor ons is Rota daarmee een prima plek om te verblijven. Zoals ons in Jerez al was beloofd: “Cádiz is to busy, but Rota is nice and quite”.
Geef een reactie