El Rocio mag je niet missen

Waar vind je in Europa nog een dorp zonder verharde wegen? Een plek waar de auto niet is opgewassen tegen het paard? En waar elk jaar honderdduizenden pelgrims naartoe trekken? Zo’n plaats ligt in het zuiden van Spanje en heet El Rocio. Als je dit deel van het Iberisch Schiereiland bezoekt, moet je zeker een tussenstop maken in dit witte Andalusische dorp zonder verharde wegen.

Granada was in alle opzichten weer een belevenis. Een camperplaats bij een ultramoderne shopping mall en een historische binnenstad waar de tijd heeft stilgestaan. Veel tijd om alle indrukken te laten bezinken hebben we niet. Afspraken in Portimão zetten enige druk op ons reisschema, dus na een tussenstop in Osuna (prima plek bij de supermarkt) rijden we door naar onze volgende bestemming: El Rocio.

Niet in het wild staan

Van verschillende kanten hadden we al gehoord dat we tijdens onze tocht van het Spaanse Andalusïe naar de Portugese Algarve zeker een bezoek aan El Rocio moeten brengen. Daar we er bijna langs komen, nemen we het bijzondere dorpje op in ons reisschema. Volgens verschillende bronnen mag je er niet ‘in het wild’ staan, dus reserveren we een plaatsje op camping La Aldea. Prima keuze, vinden we.

Als we de volgende dag op onze opvouwbare e-bikes naar het dorp fietsen zien we onderweg een bord dat inderdaad aangeeft dat de bebouwde kom van El Rocio verboden gebied is voor campers. Dat het hier met de regels niet zo nauw wordt genomen blijkt als we een paar honderd meter verder langs het politiebureau rijden. Op de parkeerplaats erachter staan minstens tien, misschien wel twintig campers.

Dan worden we aangenaam verrast. In het doordeweeks zo rustige dorp is het op deze zaterdag een drukte van belang. Paarden, muilezels, huifkarren en koetsen krioelen over het dorpsplein. Gelukkig heeft het de afgelopen nacht geregend. Daardoor valt het met het stof wel mee. Hoe moet het hier zijn als het maanden achtereen droog is geweest, vragen we ons af. Als er dan zoveel bedrijvigheid is als nu zal het hier lekker stuiven.

Saloon met klapdeurtjes

Voorzichtig begeven ons door de drukte en de honderden paarden naar de andere kant van het plein. Daar nemen we een veilige positie in achter de horizontale palen waaraan de paarden worden vastgebonden. Inderdaad, net als in een western. Is er dan ook een saloon met van die klapdeurtjes? Nee, die kunnen we niet ontdekken. Wel zijn er volop terrasjes voor de bars en restaurants.

Natuurlijk willen we weten wat de reden van al die activiteit is. Ook valt ons op dat de paarden vooral door jongeren worden bereden. En dan die jongedames. Zonder uitzondering zien ze er Spaanser uit dan Spaans. Fel gekleurde jurken, het haar in een knot en een bloem op het hoofd. In alle opzichten is het een lust voor het oog.

Navraag leert ons dat dit de dag is van ‘het Pad van de Jeugd’, althans zo vertalen we het Spaans dat we oppikken uit het gesprek met een van de omstanders. Elk jaar komen de jongeren uit de wijde omgeving bijeen om een tocht te paard door en rond El Rocio te maken. Degenen die geen eigen rijdier hebben stappen in een van de huifkarren of vinden een plekje als bijrijder op een paard.

Bij onze planning hadden we geen rekening gehouden met dit kleurrijke evenement, maar we treffen het wel. Of dit alles nog niet genoeg is, zien we wat later ook nog een oploop bij de kerk van de Maagd van El Rocio. Nieuwsgierig als we zijn begeven we ons tussen de omstanders. Dan komt er een glimmende oldtimer aanrijden en stapt er een bruid uit. Aan de arm van haar vader – veronderstellen we – schrijdt zij naar de kerk. Haar meterslange sleep beroert de stoffige grond. Tsja, dat hoort er nou eenmaal bij als je trouwt in de kerk van El Rocio.

Hoe zit het met die maagd?

De geschiedenis van El Rocio gaat terug tot de 13e eeuw toen een groep herders een beeld van de Maagd vonden in de moerassen. Zij brachten het beeld naar het dorp Almonte, maar het keerde op mysterieuze wijze terug naar de plek waar het was gevonden. Hier werd een kapel gebouwd ter ere van de Maagd van El Rocio. Sindsdien is het dorpje een bedevaartsoord geworden.

Bij een bezoek aan het dorp kun je de kerk van El Rocio, ook bekend als de Kerk van de Maagd van El Rocio, niet missen. Dit indrukwekkende gebouw met witte muren en een koepel die boven het dorp uitsteekt domineert het dorpsplein. Het interieur is rijkelijk versierd met fresco’s en schilderijen die de geschiedenis van de Maagd en de bedevaart weergeven.

Nationaal Park Doñana

Door tijdgebrek konden we geen tocht maken door het aangrenzende Nationaal Park Doñana, dat zich uitstrekt over een groot gebied van meer dan 100.000 hectare. Het park is een van de belangrijkste natuurgebieden in Europa en heeft een grote diversiteit aan flora en fauna. Hier leven zeldzame diersoorten als de Iberische lynx, de Spaanse keizerarend en de Europese bison.

Het jaarlijkse bedevaartsfestival van El Rocio, dat plaatsvindt in mei of juni, is een van de grootste en meest indrukwekkende evenementen in Spanje. Duizenden pelgrims komen naar El Rocio om de Maagd te eren en deel te nemen aan de festiviteiten. Er zijn processies, overal klinkt muziek, er wordt gedanst. El Rocio is dan een bruisende massa van feestende mensen in kleurrijke kostuums. Wie daar getuige van wil zijn moet wel in een heel vroeg stadium een plekje op de camping of in een van de hotels reserveren.