Op een stille zondagmorgen rijden we over een bijna verlaten snelweg van Andalusië naar de Portugese Algarve. Net over de grens vinden we in Vila Real de St. António een camperplek aan de oever van de rivier de Guardiana. Daarna rijden we naar Parchal waar we een weekje blijven. Terug in Spanje, met tussenstops in Vila Real en Osuna, bezoeken we de grotwoningen van Guadix. Dat wordt één van de hoogtepunten van onze reis.
In het najaar van 2022 waren we een weekje in de Portugese Algarve. Op weg naar Parchal (bij Portimão) maakten we toen een tussenstop in Tavira. Dit keer houden we halt in Vila Real de St. António. In het verleden hebben hier vaak met de boot gelegen. Ook zijn we ooit de rivier de Guardiana opgevaren. Nu we met de camper een plekje hebben gevonden aan de oever van de rivier komen er soms wat nostalgische gevoelens bovendrijven.
Rijke historie van Vila Real
Vila Real kent een rijke historie die nauw verweven is met de rivier en de zee. In de 16e eeuw bestond hier al, vermoedelijk dichter bij de zee, een stadje dat Vila de Santo António de Arenilha heette. In de 18e eeuw werd het verzwolgen door zee en zand. Om het vervoer van de handelswaren over de Guadiana te controleren, koninklijk toezicht te houden op de visserij van Monte Gordo en weerstand te bieden aan Spanje, moest er een nieuwe stad worden gebouwd. Dat werd Vila Real de Santo António.
Eerst werd een gedegen planning van een stadsstructuur gemaakt. Ook hanteerden de bouwmeesters strakke architectonische modules. Zo werden al in de 18e eeuw gepréfabriceerde standaard constructie-elementen zoals de ’cantarias’ (natuurstenen omlijstingen) gebruikt die per boot uit Lissabon kwamen.
Uitzicht op de Guardiana
Niet alleen kent Vila Real een interessante planologische ordening en een opvallend stratenplan – alle straten liggen haaks op elkaar – het is ook een sfeervol stadje met een keur aan winkels, terrasjes en restaurants. Vooral op zondagen als in Spanje de winkels gesloten zijn, komen er veel toeristen.
Na ons korte verblijf in Vila Real reizen we door naar Parchal (bij Ferragudo en Portimão) oom een week later weer een tussenstop in het grensstadje aan de rivier te maken. Hoewel de camperplaats er een beetje sleets bijligt, hebben we vanuit de camper een prachtig uitzicht op de Guardiana en het aan de andere oever gekregen Ayamonte. Eigenlijk zouden we hier nog wel even willen blijven, maar we zijn nieuwsgierig naar de volgende bestemming op ons lijstje: Guadix.
Lopen naar de grotwoningen
Vanaf de camperplaats in Guadix – een weinig aantrekkelijk, kaal parkeerterrein – moesten we een flink eind lopen om bij de fameuze grotwoningen te komen. Die liggen namelijk helemaal aan het andere eind van de stad. Niet dat het een vervelende wandeling was, want de kathedraal, een van de oudste van Spanje, was het bekijken meer dan waard. Wel stelde de temperatuur ons op de proef. Voor de tijd van het jaar – begin april – is het in Spanje uitzonderlijk warm. In de zon en uit de wind wordt het al snel een graad of dertig.
Na enige omzwervingen door de oude stad zien we in een glooiend landschap talrijke schoorstenen. Die horen bij de grotwoningen die hier verspreid in de heuvels liggen. Natuurlijk willen we graag een blik werpen in het inwendige van zo’n behuizing, maar het lokale ‘grotmuseum’ is vandaag helaas tot ver na de siësta gesloten.
Op enige afstand volgen we een groep toeristen die duidelijk op excursie zijn. In hun programma is een kijkje in een grotwoning opgenomen, dat leidt geen twijfel. Zullen we er gewoon achteraan lopen? Enthousiast gebaart een bejaarde man bij de voordeur van zijn woning dat we natuurlijk even binnen mogen bekijken. Een beetje beschroomd stappen we zijn woonkamer binnen en werpen we een blik in de slaapkamer. Eigenlijk vinden we het een beetje gênant, maar we willen ook onze nieuwsgierigheid bevredigen.
Zomerse hitte, winterse kou
Guadix is gesticht in de tijd dat de Romeinen hier de dienst uitmaakten. Tijdens de daaropvolgende Moorse overheersing van dit deel van Spanje groeide de stad uit tot een centrum van de Moorse cultuur en architectuur. Waarschijnlijk zijn de grotwoningen pas ontstaan in de Middeleeuwen toen de Moren bescherming zochten tegen de zomerse hitte en de winterse kou en zich ondergronds gingen vestigen.
Eigenlijk wisten we niet goed wat we ons bij de grotwoningen van Guadix moesten voorstellen. Simpel gezegd zijn het huizen die in de rotsen zijn uitgehakt. Opmerkelijk zijn de vaak kleurrijke interieurs, de witte muren en de gebogen plafonds. Sommige grotwoningen zijn al meer dan vijf eeuwen oud. In het gedeelte waar wij hebben gewandeld worden de meeste nog steeds bewoond. Sommige grotwoningen zijn ingericht als hotel, restaurant of museum.
Als we de vriendelijke bewoner die ons toeliet in zijn huis uitvoerig bedanken voor zijn gastvrijheid, lopen we naar een iets hoger gelegen uitkijkpunt. Daar zien we dat in de omliggende heuvels tal van grotwoningen zijn ‘gebouwd’ of uitgehouwen. Overal om ons heen ontwaren we kleine schoorstenen die horen bij de gedeeltelijk verstopte woningen eronder.
Blijven of vertrekken
Nog een uurtje dwalen we over de paden over de rotsen en tussen de half verborgen woningen. Daarna lopen we terug naar de camperplaats en beraden we ons over de vraag of we hier blijven, of niet. Voor een bezoek aan Guadix is de ‘mix-parking’ een prima plek, maar daar houdt het mee op. Daar we er weinig voor voelen om met het mooie weer in de camper te blijven zitten – campinggedrag is niet toegestaan, dus geen stoelen buiten – besluiten we naar Velez Rubio te gaan. Daar is een gratis camperplaats met mogelijkheden om afvalwater te lozen en drinkwater te tanken.
Na die fikse wandeling van vanmiddag hebben we geen energie meer om het centrum van Velez Rubio te bezoeken. Hier mogen de stoelen wel naar buiten. Daarom lassen we een rustmomentje in. Morgen zetten we koers naar Cartagena waar we op bezoek gaan bij vrienden die met hun zeiljacht in de haven liggen. Daarna rijden we door naar een aantrekkelijke camperplaats ten zuiden van Alicante. Daarover meer in ons volgende blog.
Geef een reactie