Maanden liepen we er tegen aan te hikken. Nu moest het er toch maar eens van komen. Een reparatie van het driekleurenlicht. Aan het einde van de vakantie – op een prachtige, zonovergoten dag – gaan we dus omhoog. Niet met een bootsmansstoeltje, maar heel luxe en veilig met een hoogwerker.
Dat blijkt prima te werken. We nemen de gereedschapskist mee naar boven en sleutelen aan de Windex die het slachtoffer is geworden van zware vogels. De twee pootjes zijn volledig verbogen en er is geen redden meer aan. Helaas blijft er niets anders over dan het gehele ding te demonteren. Vervangen doen we ook niet, en ik moet zeggen dat we – ik schrijf dit als de boot al op de kant staat – de windaanwijzer nog geen moment hebben gemist.
Driekleurenlicht
De reparatie van het driekleurenlicht gaat een stuk voorspoediger. Omhulsel eraf, nieuwe ledlamp erin. Het past allemaal en, we geloven het bijna zelf niet, het lampje brandt ook nog. De vrees dat er een breuk in de kabel zou zitten, wordt gelukkig niet bewaarheid.
Veilig
Aan het einde van de hele operatie, die ongeveer drie kwartier in beslag nam, stellen we vast dat het werken aan de top van de mast op deze manier tocht een stuk gemakkelijker gaat. Natuurlijk, een bootsmansstoeltje werkt ook prima, maar het probleem is, dat je eigenlijk altijd op een te laag niveau zit als je aan het bovenste stukje van de mast wilt werken. En je kunt geen gehele gereedschapskist mee naar boven sjouwen. Conclusie: het bakkie is niet alleen een stuk veiliger, maar ook veel comfortabeler. En voor de prijs, 80 euro inclusief machinist, hoef je het niet te laten.
Informatie: www.lelystadhaven.nl.
Geef een reactie