Met een enthousiast gezelschap van creatieve collega’s en freelancers heb ik de afgelopen jaren het mooiste zeilblad van de Benelux gemaakt. Na meer dan zes jaar de koers te hebben bepaald, is nu echter het moment gekomen om het hoofdredactionele roer uit handen te geven.

Prachtige job

Toen ik in kleine kring vertelde dat een eind ging komen aan mijn activiteiten voor Zeilen leidde dat tot verbaasde reacties. Zo’n prachtige job, omringd door mensen die allemaal dezelfde belangstelling delen, met lezers die bijzonder betrokken zijn. En daarmee nog geld verdienen ook. Iets mooiers is toch nauwelijks denkbaar?

Gevarieerd magazine

Inderdaad, het is een geweldige baan. Ik zal het enorm missen, die uitdaging om elke maand weer een gevarieerd magazine van de persen te laten rollen, de gesprekken met lezers, de reacties van abonnees, de contacten met de bedrijven, de evenementen, de beurzen, de wedstrijden.

Persoonlijke weblog

Onlangs publiceerde ik een stukje op mijn persoonlijke weblog over de uitbreiding van de antennepaal op onze boot. Ik heb deze winter namelijk een satelliettelefoon geïnstalleerd en een goede zeilvriend maakte een degelijke extra loot aan de antennestam. Dit berichtje leidde tot uiteenlopende reacties.

Nuttig en aangenaam

Sommige lezers vonden het overdreven om altijd en overal bereikbaar te zijn. Zeilen betekent immers vrijheid en zodra je de haven uit vaart, moet je de alledaagse beslommeringen achter je laten, oordeelden ze. Anderen zagen er juist tal van voordelen in en waren van mening dat het een geweldige mogelijkheid was om het nuttige met het aangename te verenigen.

Dat laatste is ook precies wat ik hoop te gaan doen. Zeilen en daarover publiceren blijft immers mijn grote passie. En als schrijvende zeiler koers houden in de dynamische wereld van de hedendaagse media vind ik ongekend interessant.

Beste lezer, dank voor uw bijdragen, uw suggesties, uw kritiek, uw complimenten en uw betrokkenheid. Ik hijs de zeilen, het ga u goed en onze koersen zullen elkaar ongetwijfeld nog kruisen.

Deze column, mijn laatste hoofdredactionele voorwoord, verscheen eerder in Zeilen 3, maart 2015.