Lang hebben we er naar uitgekeken, hooggespannen zijn onze verwachtingen. Cartagena, een bolwerk van eeuwenoude geschiedenis, een stad die tot de verbeelding spreekt. Daar moeten we naartoe. Daarom rijden we na onze stop bij de jachthaven van Almerimar stapsgewijs naar een camperplaats aan de rand van een van de belangrijkste havensteden van Spanje. Worden onze verwachtingen waargemaakt?
Uitzicht op de marina in Almerimar
Net als Cartagena staat Almerimar al sinds het begin van onze reis met de camper op het lijstje. Ooit hebben we hier met onze boot, de NOMAS, dagenlang gelegen. Ons roer, althans de borgring, was losgeraakt en dat moesten we hier repareren. Om dat voor elkaar te krijgen hebben we in de bloedhitte eindeloos gefietst om een hydraulisch krikje te pakken te krijgen.
Nu staan we met de camper op een parkeerplaats bij het havenkantoor. Aan de achterkant kijken we uit op zee, aan de voorkant hebben we een fraai zicht op de haven. Vooral als ‘s avonds de lampen in en rond de marina gaan branden zorgt dat voor een fotogeniek moment. Voordeel is hier ook – dat konden we ons nog herinneren – dat de Mercadona op loopafstand is. Helaas gaat de supermarkt pas om 09.00 uur open en dat vinden we te laat voor ons ontbijt.
In Vera met de bus naar Mojácar
Veel rust hebben we namelijk niet, want we willen naar een camperplaats in Vera. Op zich is dat niet zo’n bijzondere stad, maar hier kun je de met de bus naar Mojácar. En dat is wel een heel speciaal plaatsje. Zodra de zon aan de kim verschijnt gaan we dus weer op pad.
Op camperplaats Carpe Diem in Vera worden we allervriendelijkst ontvangen door een jongeman die voortreffelijk Engels spreekt en ons volledig wegwijs maakt. Naar Mojácar? Geen probleem, de bus stopt hier een paar honderd meter vandaan, zegt hij.
‘s Middags verkennen we Vera. Daar zijn we snel klaar mee. Veel is hier niet te beleven. Zeker niet als je halverwege de middag de stad in gaat: natuurlijks hier alles dicht. Wel hebben we onze dagelijkse beweging gehad. En we hebben ontdekt waar de bushalte is. Dat komt ons de volgende ochtend van pas als we op pad gaan voor het langverwachte bezoek aan Mojácar.
Van Mojácar Playa de heuvel op
Bij het instappen ontstaat enige spraakverwarring als we duidelijk maken dat we naar Mojácar willen en de chauffeur benadrukt dat hij naar Mojácar Playa gaat. Dan wordt dan nog een hele klim naar het op een heuvel gelegen stadje, vrezen we. Uiteindelijk valt dat allemaal mee. Als we namelijk op het eindpunt komen van lijn 2, blijkt dat de bus die ons naar het hogergelegen Mojácar brengt al voor ons klaarstaat.
Aanvankelijk hadden we met onze camper naar het historische dorpje op de steile heuvel gewild. Dat plan lieten we varen omdat er op woensdag markt wordt gehouden op de parkeerplaats waar we zouden gaan staan. Plek om er je camper neer te zetten zou er dan niet meer zijn, hadden we gelezen. Nu we eenmaal op de plaats van bestemming zijn, blijkt ook dat die paar kraampjes van de weekmarkt voldoende ruimte laten voor een paar campers.
Eigenlijk vinden we het niet zo erg dat we hier niet met onze camper zijn gekomen. Die twee ritten met de bus zijn ook best leuk en op de uitstekend verzorgde camperplaats in Vera staan we comfortabel. Samengevat: wil je Mojácar bezoeken – een aanrader – ga dan naar Camperpark Carpe Diem, neem de bus en maak er een leuk dagje uit van.
Gastvrijheid bij Casa Lumbreras
België moet vanavond voetballen. Normaal gesproken zouden we daar niet opgewonden van raken, maar we hebben een plekje besproken op een camperplaats die sinds een paar maanden wordt geëxploiteerd door een Belgisch echtpaar. “We bakken pannenkoeken. Eten jullie mee? Kijken we daarna gezamenlijk naar de wedstrijd.”
Zo’n uitnodiging nemen we graag aan. Zo zitten we dus aan het einde van de middag op camperplaats Casa Lumbreras aan een lange tafel met een aantal camperaars en doen we ons tegoed aan overheerlijke pannenkoeken met fruit en slagroom. Helaas voor onze gastheer en -vrouw slaagt het Belgische elftal er niet in om door te dringen tot de volgende ronde van het WK in Quatar. Dat mag de pret echter niet drukken; het is reuze gezellig, niet in de laatste plaats vanwege het Vlaamse commentaar op de prestaties van de spelers.
Maakt Cartagena de belofte waar?
In Cartagena vinden we geen geschikte camperplaats. Die is er wel in het nabijgelegen Santa Ana (autocaravanas.com). Als we daar naartoe rijden, worden we een beetje somber. Erg aantrekkelijk ziet de naaste omgeving van het kamp er niet uit.
Met de bus (lijn 7) zijn we binnen een half uur bij de jachthaven van Cartagena. Onderweg valt ons op dat de buitenwijken van de stad er, laten we zeggen, nogal haveloos uitzien. Veel leegstaande panden, overal graffiti en een opmerkelijk aantal bouwvallen en ruïnes.
Als eerste maken we de klim naar het kasteel. Je kunt ook met een liftje, maar wij kiezen voor wat lichaamsbeweging. Bij het kasteel heb je een schitterend uitzicht over de stad, de omgeving en de haven. Op de heuvels rond de stad zien we de nodige kastelen of wat daar van over is gebleven.
Historische rijkdommen van Cartagena
Helaas hebben architecten die het eeuwenoude kasteel waar wij naartoe zijn geklommen een eigentijds karakter wilden geven wat ons betreft de plank misgeslagen. Op de muren is een moderne opbouw gemaakt die de robuuste uitstraling van het bouwwerk volkomen teniet doet. Ook het nabijgelegen amfitheater en de arena hadden wat ons betreft beter tot hun recht kunnen komen. Nu liggen ze – in vervallen staat – ingeklemd tussen karakterloze flatgebouwen.
Later lezen we dat de historische rijkdommen van de stad jarenlang flink zijn ondergewaardeerd. Pas sinds enkele decennia heeft het gemeentebestuur zich gerealiseerd wat een waardevol bezit zij in de stad hebben. Inmiddels wordt er gewerkt aan het herstel van de bouwwerken, maar erg voortvarend gaat het volgens ons niet.
Ook elders in de stad treffen we zwaar verwaarloosde panden aan. Prachtige gevels die hun glans hebben verloren en slachtoffer zijn geworden van met spuitbussen gewapende lieden. Alleen in de Calle Mayor, de hoofdstraat, zien we gebouwen die hun oude glorie hebben behouden of in ieder geval hebben teruggekregen.
Zijn we teleurgesteld? Wel een beetje. Misschien waren onze verwachtingen te hoog gespannen, maar we hadden meer verwacht van Cartagena. Toegeven, er zijn volop sjieke winkels, aan terrasjes is geen gebrek en er zijn nog steeds fraaie panden te bewonderen. Toch haalt deze stad het wat ons betreft niet bij steden als Rota, Valencia, Osuna of Sevilla.
Los Alcázares en het Mar Menor
Voorlopig zijn we verzadigd als het gaat om stedentrips. Daarom zoeken we een camperplaats aan het Mar Manor. Vanuit Los Alcázares kunnen we lekker fietsen langs de oever van de grootste binnenzee van Europa. Op camperplaats Area Narejos bemachtigen we nog net een plekje voor maximaal drie dagen.
Zodra we ons hebben geïnstalleerd, stappen we op de fiets voor een eerste verkenning van de omgeving. Daar we nog steeds niet beschikken over e-bikes vinden we het een zaligheid dat alles hier zo lekker vlak is. Ook prettig: de Lidl, de Consum, de Aldi en de Mercadona zijn allemaal binnen een paar minuten per fiets te bereiken.
Geef een reactie