Als hoofdredacteur kreeg ik destijds regelmatig uitnodigingen om naar de meest exotische plekken te reizen. Helaas kon ik er meestal geen gebruik van maken. Een tijdschrift produceren is nu eenmaal een intensieve klus en mijn team moest elke maand flink wat pagina’s vullen. Toch kon ik de verleiding niet weerstaan toen ik de mogelijkheid kreeg om met een authentieke Turkse gulet een weekje in Griekenland en Turkije te zeilen.
Dus toog ik naar Bodrum. Tijdens de vliegreis vroeg ik mij voortdurend af of ik een goede keuze had gemaakt. Als zeiler ben ik immers gewend mijn eigen koers te bepalen. Nu zou ik aan boord stappen van een zeilschip waarop een kapitein het voor het zeggen had en een bemanning mij al het werk uit handen zou nemen.
Warm welkom
Met mijn bagage en een paar vooroordelen stapte ik aan boord. Al snel moest ik mijn mening bijstellen. Alleen al het warme welkom van de kapitein en de bemanning deed mijn terughoudendheid in rap tempo afnemen. Toen ik vervolgens mijn hut inruimde en aan tafel schoof voor het diner, was ik ‘om’. Het schip, de mensen, de kleuren, de geuren. Ik liet vanaf het eerste moment mijn opschrijfboekje en pen geen moment met rust.
Het werd een onvergetelijke reis. Niet alleen de verzorging aan boord was uit de kunst, ook mijn vrees dat ik nauwelijks aan zeilen toe zou komen werd weggenomen vanaf het moment dat de trossen werden losgegooid. Nog steeds denk ik met veel genoegen aan het moment waarop ik het roer van de gulet in handen mocht nemen, de boot licht naar één kant helde en het water langs de romp stoof. Zodra we voor anker lagen, begon ik te schrijven. Om vervolgens weer tal van indrukken op te doen als we aan wal gingen. Mijn pen en notitieboekje weken geen moment van mijn zijde.
Schrijfworkshop aan boord
Toen ik later mijn kennis en ervaring wilde uit dragen tijdens schrijfworkshops en -presentaties, kwam de herinnering aan mijn eerste zeiltocht in Griekenland bovendrijven. Zeker, het zeilen was onvergetelijk, net als het verblijf aan boord. Maar wat heb ik destijds een inspiratie voor mijn reisverhalen opgedaan. Daar moest ik iets mee doen. Stel dat ik een schrijfworkshop aan boord zou kunnen organiseren…. Enkele maanden later waren mijn plannen voor een zeilende schrijfreis, of een schrijvende zeilreis rond.
Als ik dit blog schrijf, is het buiten grijs en grauw. De temperatuur komt maar net boven nul uit, de zon heeft zich al dagen niet laten zien en er is vorst voorspeld. In mijn hoofd heb ik het programma voor die week al helemaal rond. Met een klein groepje enthousiaste schrijvers gaan we aan de slag met tekst en taal. We doen oefeningen, beoordelen elkaars teksten en gaan schrijven en schrappen. Soms in groepsverband, soms individueel. Natuurlijk is er ook gelegenheid om in alle rust aan je eigen teksten te werken.
Inspiratie voor een uniek reisverhaal
Afsluiten met een concreet product. Dat geeft een extra dimensie aan je reis, vind ik. Je beleeft alles intensiever en je houdt je herinneringen beter vast. Gebruik je zintuigen, schrijf op wat je ziet, voelt, proeft, hoort en ruikt. Aan het einde van de week stappen we van boord met een koffer vol instrumenten om beter, gemakkelijker en met meer plezier te schrijven. Maar dat niet alleen. Een schrijvende zeiltocht met een gulet langs de Griekse kusten biedt zoveel inspiratie. Daar gaan we dus iets mee doen. Iedere deelnemer schrijf zijn of haar eigen verhaal, we wisselen ideeën uit, we doen suggesties en voordat we de koffers pakken ligt er een uniek reisverhaal op tafel. Dat beloof ik je.
Feiten en cijfers van de schrijvende zeilreis in Griekenland
- Datum: 13 – 20 mei 2017
- Prijs: 1375 euro
- Details: www.ceesvandijk.nl
- Boekingen: www.swssailing.nl
Dit blog verscheen eerder, in aangepaste vorm, in het SWS-magazine.
Sinds 2020 organiseer ik deze schrijfworkshop niet meer.
Geef een reactie