Na zeven jaar weer zeilen in Nederland

In februari hebben we hard gewerkt om de NOMAS voor te bereiden op het transport van Port Napoleon naar Nederland. Daarna zijn we druk in de weer geweest om de boot weer vaarklaar te maken. Onze eerste zeiltocht zit erop. Tijd voor een terugblik.

In 2006 zetten we koers naar de zuidelijke zon, vijf jaar later zeilde Ankie met twee opstappers de NOMAS terug naar Nederland. Na twee jaar de vaderlandse binnenwateren te hebben verkend en een tochtje naar Lowestoft volbracht te hebben, besloten we de steven te wenden en weer naar het zuiden af te zakken. Deden we er de eerste keer precies drie weken over, nu zouden we ruim anderhalf jaar nodig hebben.

In Honfleur wil je blijven

Hoogtepunt van de reis naar Portugal was onze tussenstop in Honfleur. Ook de onrustig nacht in Fécamp zullen we niet snel vergeten. ‘Never use the hammerheads in the outer marina’, luidde het advies van de pilot. Wij dachten het beter te weten en lagen vervolgens aan een dansende steiger vanwege de binnenlopen deining.

Ook die keer dat de sluiting van de halfwinder losschoot en de val met het harpje voortdurend tegen het grootzeil beukte, staat nog in ons geheugen gegrift. Er bleef weinig anders over dan Ankie in de mast te hijsen zodat ze de weerbarstige val kon grijpen en het zeil kon behoeden voor schade.

Kaarsjes in Santiago de Compostela

Als we terugdenken aan ons verblijf in La Coruña, doemt vooral het beeld van veel en vaak eten en drinken naar boven. Ook herinneren we ons het bezoek aan Santiago de Compostela. Voor de zekerheid hadden we lucifers meegenomen om een kaarsje te branden als dank voor de veilige oversteek van de Golf van Biskaje. Enigszins teleurgesteld ontdekten we dat het inwerpen van een euromunt in de betaalautomaat voldoende was om een simpel lampje rood te doen opflikkeren.

Enkele weken later ontdekten we in Povoa de Vazim een klein haventje waar we door een vriendelijke havenmeester attent weren gemaakt op de tram die je voor een paar euro naar het centrum van Porto brengt. Wat een heerlijke stad. Voor ons nummer één van Portugal.

Tussenstop in Gibraltar

Met het einddoel in zicht moesten we nog een paar lange dagtochten maken waarbij we voortdurend de befaamde Portugese Nortada trotseerden. Groot was dan ook de voldoening toen we in 2014 eindelijk in Portimão afmeerden. Daarna vielen onze plannen een beetje in het water, maar we maakten toch indrukwekkende tochten langs de Portugese en Spaanse kust.

Ook maakten we een tussenstop in Ceuta, een van de Spaanse enclaves op het Afrikaanse continent. Onze ankerplek bij Gibraltar – een foto van de NOMAS met de befaamde rots op de achtergrond siert nog steeds de homepage van onze website – blijft voor altijd in ons geheugen gegrift.

Als je voortdurend op zoek bent naar de geheimen die verborgen liggen achter de horizon, neemt de onrust vaak toe. Dat overkwam ons ook. Verschillende keren hadden we al met de auto in het noorden van Spanje bezocht en we wilden graag nog een keer naar de Balearen. Sant Carles de la Rapita (tussen Valencia en Barcelona) leek ons een prima uitvalsbasis voor een tocht naar de eilanden. Dus lieten we in 2018 Portugal achter ons en zetten we koers naar onze nieuwe thuishaven.

Varen op de Middellandse Zee

Van een zeilreis naar de Balearen is het niet gekomen. Na onze belevenissen op de Middellandse Zee werd ons al snel duidelijk dat het bepaald geen ideaal zeilgebied is. Niet voor niets luidt het gezegde: ‘Op de Middellandse Zee heb je twee soorten motorboten, met en zonder mast’.

Nadat we we er lang en zorgvuldig over hadden nagedacht, namen een ingrijpend besluit: de NOMAS moest via de weg naar Nederland worden gebracht. Hoewel we het verblijf in Zuid-Europa in allerlei opzichten aantrekkelijk vonden, wilden we onze boot dichter bij huis hebben zodat we er vaker gebruik van konden maken.

Toen we de beslissing eenmaal hadden genomen, was het plan snel gemaakt. Van Sant Carles zeilden we in drie weken naar Port Napoleon waar de boot eerst in de winterstalling ging om daarna naar Nederland te worden getransporteerd. Ruim driehonderd mijl, ach dat moet in drie weken toch geen probleem zijn, dachten we. Welnu, we hebben het maar net gered.

NOMAS in Nederland

Eind februari werd de NOMAS afgeleverd bij Deko Marina in Lelystad, een intensieve periode van wederopbouw begon, zoals je kunt lezen in eerdere blogberichten. Tijdens het zonovergoten Pinksterweekend hebben we de zeilen aangebracht en waren we klaar voor vertrek. Dinsdag na Pinksteren was het zover, trossen los en wegwezen, een heerlijke zeildag lachte ons toe.

Via Stavoren, waar we onze eerste sluispassage in jaren beleefden, voeren we naar Sneek. Hoewel we een enorme drukte hadden verwacht, bleek daar aan vrije ligplaatsen geen gebrek. Afgemeerd op loopafstand van de stad heeft tal van voordelen, maar na een paar dagen worden we toch weer onrustig. Daarom vertrekken we richting Stavoren om vervolgens op de Fluessen voor anker te gaan.

Als we aan het einde van de middag met een versnapering onder handbereik herinneringen ophalen, moeten we vooral denken aan die keren dat we bij Gibraltar lagen. Die imposante rots die zijn eigen weer maakt, de vliegtuigen die maar net kunnen landen en opstijgen, de cruiseschepen, de goedkope diesel en de onvervalstste Britse sfeer. Ook Honfleur is bij ons favoriet. En de mosselen van Barfleur zullen we nooit vergeten. Gelukkig hebben we nu Beerenburg en suikerbrood.

Laatste update

Net voor de grote drukte losbarst passeren we de sluis van Stavoren en meren we af aan de steiger bij het gemaal. Uitzicht op het IJsselmeer en een indrukwekkende zonsondergang. Wat wil een mens nog meer?