Aanvaring in het donker

“Pas op!” Krrk. “Kijk uit!” Helaas, het is al misgegaan. Hoewel de manoeuvre zo mooi was ingezet, speelt de sterke stroom bij de ingang van de haven ons parten. Twee scepters breken af als we met grote kracht tegen de robuuste stalen stootrand van een motorboot worden gezet. In het pikkedonker varen we de haven van Figueira da Foz binnen. In de pilot hadden we al gelezen: ‘Beware of strong current near the entrance”. Nou, dat klopt. Even terug naar wat vooraf ging.

Portimão lonkt

Na ons bezoek aan Porto willen we nu zo snel mogelijk het laatste deel van onze reis afmaken. Portimão lonkt. Ook willen we nog wat tijd hebben om een goede plek voor de komende zes maanden te vinden en er moet nog wat onderhoud worden verricht. Werk aan de winkel dus.

Daarom gingen we vandaag in één keer door van Pavoa de Varzim naar Figueura da Foz, een tocht van bijna tachtig mijl. Vroeg weg dus en er rekening mee houden dat we in het donker aankomen. Dat laatste lukt in ieder geval.

Verraderlijke stroom

In de haven is het uitgestorven, maar vrije plekken zijn schaars. En van de vorige keer dat we hier waren, acht jaar geleden, weten we dat de zijsteigertjes niet bepaald uitblinken in stabiliteit en lengte.

Gelukkig staat er geen wind en we varen in een mooie rechte lijn achteruit de box in. Eitje, denken we. Net op het moment dat de eerste lijn om de bolder op de steiger valt, pakt die verraderlijke stroom de kop van de boot en duwt die met geweld tegen de naast ons liggende motorboot. Er valt niets aan te houden en met een onheilspellende gekraak geven twee scepterpotten de strijd op.

Gelukkig zijn er enkele medezeilers die zich op het wankele steigertje wagen en uit alle macht proberen de boot in bedwang te houden. Met vereende krachten slagen we erin een beetje fatsoenlijk af te meren.

Ook de voetrail

Zodra we vast liggen, nemen we de schade op en slaan we aan het repareren. Voor zover dat mogelijk is. Ook de voetrail blijkt verbogen. Onze grootste zorg is nu, dat we voorkomen dat er zout water naar binnendringt. Als bij ons geklus ook nog een degelijke kruiskopschroevendraaier overboord gaat, wordt het hoogtijd voor een drankje.

“En het ging zo mooi”, zeggen we even later met een glas in de hand. Inderdaad, jammer dat we deze dag zo moeten afsluiten.