Rijd je door de binnenlanden van Catalonië op weg naar een natuurlijk zwembad in de bergen, kom je onverwacht in een dorpje waar enkele mannen net de restanten van een feestje wegwerken. Verder is er weinig te beleven in Beceite.

Wel is er naast het kerkje een bar waar je ook iets kunt eten. Althans volgens het bord aan de straat. Voor de uitspanning staan een paar eenvoudige plastic tafels met bijbehorende stoelen.

Zoals bij zoveel Spaanse – eigenlijk moeten we hier spreken over Catalaanse – horecagelegenheden is er ook hier weinig moeite gedaan om wat sfeer aan te brengen. Gelukkig maakt de vriendelijke uitbaatster dat gemis aan wat wij Hollanders ‘gezelligheid’ noemen ruimschoots goed.

Menu del dia

Dan komt de teleurstelling. Van een ‘menu del dia’ is geen sprake. Eigenlijk is er helemaal niets te eten. “Maar”, zo biedt de gastvrije horeca-onderneemster aan, ze kan wel een paar hotdogs maken. “Very special”, belooft ze.

Daar we geen keuze, maar wel trek hebben, nemen we haar aanbod aan. Dat we hier, ver weg van de toeristenoorden aan de kust, genoegen moeten nemen met een hotdog, daar moeten we even van bijkomen. Met een caña, een heerlijk koel glas Spaans bier, dat dan weer wel.

Even later komt de beloofde lunch op tafel. Zelden hebben we zulke lekkere worstjes gegeten. En de entourage mag er ook zijn. Zo kan een hotdog dus ook smaken. Inderdaad, very special.